|
Krótkie akcenty w Wf i Wn2 (→Wn3), odczyt dosłowny !!! miniat: Corel, t. 85 i początek 86, obie pięciolinie, zwęzić odstęp między pięcioliniami. EZnieU = 4 akcenty (85 X 2, 86 i 89) + laseczka l.r. 85 |
|
|
Krótkie akcenty w Wa, odczyt dosłowny jak war_11 (EZnieU) z wyjątkiem 1. akcentu 85, który EZTU |
|
|
Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3), interpretacja kontekstowa EZTU |
|
|
Akcenty długie w Wn1, odczyt dosłowny jak EZnieU, ale same akcenty długie |
|
|
Akcenty długie w Wn1, interpretacja kontekstowa jak EZTU, ale same akcenty długie |
Zgodnie z analizą przeprowadzoną w t. 73-75, w tekście głównym przesuwamy akcenty w t. 85, 86 i 89:
- pierwszy znak w t. 85 przenosimy nad kwintę l.r., zgodnie z t. 73. Różnica między tymi taktami mogła być następstwem odmiennego układu graficznego – znak w t. 85 umieszczono przy główce nutowej, co było rutynowym zabiegiem sztycharzy i mogło byc zrobione wbrew zapisowi [A];
- akcent w t. 86 przydzielamy do pr.r. na wzór t. 74;
- akcent w t. 89 przesuwamy nad półnutę, co ma znaczenie głównie porządkowe.
Akcenty długie (Wn1) lub krótkie (pozostałe źródła) odtwarzamy zgodnie z analizą w t. 67-72.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki