Artykulacja, akcenty, widełki
|
t. 8-16
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Akcenty w t. 8, 11 i 16 odtwarzamy jako długie, mimo że zakwalifikowanie znaków w Wf jako długich lub krótkich akcentów nie jest oczywiste (są one jednak wyraźnie dłuższe od akcentów w t. 52 czy 55-62). Za akcentami długimi zdecydowanie przemawia kontekst muzyczny – akcentowane e3 w t. 8 to najdłuższa i najwyższa nuta 8-taktowej frazy, a synkopowane c3 w t. 11 jest podobnego typu punktem kulminacyjnym końcowego zwrotu melodycznego tej frazy. Podobny problem pojawia się przy ocenie akcentów w Wn1 – dopiero wyraźnie krótsze znaki w t. 52 (a także w większej liczbie w Polonezie) przekonują do uznania ich za długie. Znaki w Wa i Wn2 (→Wn3) są niewątpliwie krótkie. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa |
||||||||||||||
|
t. 17
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Z powodów omówionych na początku następnego taktu, w tekście głównym rozpoczynamy znak kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||||||||
|
t. 18
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Umiejscowienie odwróconego akcentu długiego wydaje się w Wf niedokładne, jeśli wziąć pod uwagę podobne znaki w analogicznych t. 49-52. Z tego względu w tekście głównym rozpoczynamy ten znak jeszcze w poprzednim takcie, by podkreślić jego związek z motywem wznoszącej się sekundy, któremu odwrócone akcenty z reguły towarzyszą (por. Koncert e op. 11, cz. II, t. 29). Wersja Wa to dowolna próba interpretacji tego znaku jako crescenda odnoszącego się przypuszczalnie do l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||||||||
|
t. 19-20
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Jako tekst Wf przyjmujemy akcenty różnej długości, gdyż znak w t. 20 jest nieco dłuższy. Zdaniem redakcji, znak w t. 20 można jednak interpretować inaczej, co pozwala zachować akcent długi w t. 19 (akcent ten nie różni się od innych znaków, które odtwarzamy jako akcenty długie). Obie te możliwości odczytania notacji Wf uważamy za równorzędne, w tekście głównym proponując tę, w której nie ma wątpliwego muzycznie akcentu na ostatniej nucie frazy. Wersje pozostałych wydań to wynik ujednoliceń i innych dowolnych adiustacji. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa |
||||||||||||||
|
t. 19
|
Utwór: op. 22, Andante spianato
..
Zmiana klinika na kropkę to przejaw swoistej niechęci sztycharzy Wn do kliników, które w wielu miejscach zastępowano kropkami lub pomijano (np. w t. 52 i w wielu miejscach Poloneza). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
już na końcu tego taktu, nieco wcześniej niż w źródłach.
w 
i > w 
