Wa
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 85-89

Krótkie akcenty w Wf i Wn2 (→Wn3), odczyt dosłowny

!!!   miniat: Corel, t. 85 i początek 86, obie pięciolinie, zwęzić odstęp między pięcioliniami.                             EZnieU = 4 akcenty (85 X 2, 86 i 89) + laseczka l.r. 85

Krótkie akcenty w Wa, odczyt dosłowny

jak war_11 (EZnieU) z wyjątkiem 1. akcentu 85, który EZTU

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3), interpretacja kontekstowa

EZTU

Akcenty długie w Wn1, odczyt dosłowny

jak EZnieU, ale same akcenty długie

Akcenty długie w Wn1, interpretacja kontekstowa

jak EZTU, ale same akcenty długie

Zgodnie z analizą przeprowadzoną w t. 73-75, w tekście głównym przesuwamy akcenty w t. 85, 86 i 89:

  • pierwszy znak w t. 85 przenosimy nad kwintę l.r., zgodnie z t. 73. Różnica między tymi taktami mogła być następstwem odmiennego układu graficznego – znak w t. 85 umieszczono przy główce nutowej, co było rutynowym zabiegiem sztycharzy i mogło byc zrobione wbrew zapisowi [A];
  • akcent w t. 86 przydzielamy do pr.r. na wzór t. 74;
  • akcent w t. 89 przesuwamy nad półnutę, co ma znaczenie głównie porządkowe.

Akcenty długie (Wn1) lub krótkie (pozostałe źródła) odtwarzamy zgodnie z analizą w t. 67-72.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.