|
|
Różne akcenty w Wf !!! miniat: wycinek t. 67 i pół 68, tylko górna 5-linia. TGTU = EZTU 67 i 70 + krótkie 68-9 i 71-2 |
|
|
Akcenty długie w Wn 6 X długie |
|
|
Krótkie akcenty w Wa i Wn2 (→Wn3) same krótkie (67 i 70 EZnieU) |
Akcenty w t. 67 i 70 są w Wf nieco dłuższe niż te w t. 68-69 i 71-72. Zdaniem redakcji, może to oznaczać, że podobna różnica występowała w [A]. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy je odpowiednio jako akcenty długie i krótkie. W Wn1 nie ma tu zauważalnych różnic długości między akcentami – wszystkie znaki są tej wielkości co większość akcentów poprzedniej części – toteż tak jak tam nadajemy im postać akcentów długich. Biorąc pod uwagę, że z wyjątkiem ostatniego znaku w t. 78 i 90 wszystkie akcenty w tej części dotyczą albo dłuższych wartości rytmicznych (co najmniej półnut), albo krótkich motywów, w ramach których następuje rozwiązanie dysonansu, wersję z samymi akcentami długimi można uważać za równorzędny wariant. Wa i późniejsze Wn mają tu same krótkie akcenty.
Patrz t. 8-16
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki