½A - Półautograf
Rękopis partytury Koncertu, przygotowany przez Chopina we współpracy z nieznanym kopistą jako podkład dla Wn1, prawdopodobnie w 2. połowie 1835 r.
½A dzielimy umownie na:
A – autograf Chopina partii solowej i uzupełniającego ją wyciągu fortepianowego fragmentów Tutti;
Rork – partie instrumentów orkiestrowych, będące rękopisem nieznanego kopisty z naniesieniami Chopina.
Wn - Wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Maurice Schlesinger, Paryż, numer wydawniczy M.S.1940:
Wf1 – Pierwsze wydanie francuskie, VIII 1836,
Wf2 – Skorygowany nakład Wf1, wkrótce po nim.
Dwa egzemplarze lekcyjne Wf2 z naniesieniami pochodzącymi od Chopina:
WfD – Egzemplarz Camille
O'Méara-Dubois,
WfJ – Egzemplarz Ludwiki Jędrzejewicz.
Egzemplarz lekcyjny Wf2, w tej części bez naniesień:
WfS – Egzemplarz Jane Stirling.
Filiacja źródeł
Źródło dodatkowe
WyF – Rękopis wyciągu fortepianowego partii orkiestry II i III cz. Koncertu (zaginiony, fotokopia w Archiwum Akt Nowych, Warszawa), sporządzony przez Juliana Fontanę najprawdopodobniej na podstawie [PI]. W granych przez samą orkiestrę fragmentach, oznaczonych jako Tutti, Fontana prawdopodobnie przepisał zawartą w [PI], pierwotną redakcję Chopinowskiego wyciągu fortepianowego. WyF umożliwia w znacznym stopniu rekonstrukcję tego zaginionego źródła i kierunków przemian, jakim uległa instrumentacja Koncertu między pierwszym wykonaniem utworu w 1830 r. a jego wydrukowaniem w 1836 r.
s. 1, t. 1-61 s. 2, t. 62-162
s. 3, t. 163-266 s. 4, t. 267-458
s. 5, t. 459-514
Zasady tworzenia tekstu głównego
Koncertu f-moll op. 21, cz. III
Za podstawę przyjmujemy A jako źródło niekwestionowanej autentyczności, bardzo starannie przygotowane z myślą o publikacji. W tekście głównym uwzględniamy ponadto niewątpliwe lub bardzo prawdopodobne Chopinowskie korekty Wn1, Wf1 i Wf2. Bierzemy także pod uwagę pochodzące od kompozytora naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych.