Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf
t. 353-354
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Łuk przetrzymujący b3 jest, zdaniem redakcji, skutkiem pomyłki sztycharza Wf (→Wa). Trudno bowiem przypuszczać, by Chopin chciał pozbawić tę opadającą figurę jej początkowej kwarty, kluczowej dla uchwycenia relacji do rozpoczynającej się kwintą, antytetycznej figury w poprzednim takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||
t. 356
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Wersja Wn1 (→Wf1) jest niemal na pewno błędem tercjowym, co potwierdziła Chopinowska korekta Wf2 (→Wa), przywracająca wersję A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wf |
||||||||||||||
t. 366
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Zarówno zmiana wprowadzona w Wn1, jak i ta w Wf niewątpliwie pochodzą od Chopina, który poszukiwał najzręczniejszego pianistycznie i harmonicznie połączenia tego taktu z następnym. Przy tym najwyraźniej zależało mu na podkreśleniu chromatycznych przesunięć basu, tak więc dowolna wersja Wa2 z pewnością nie odpowiada jego intencji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
||||||||||||||
t. 368
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Trzy pierwsze z podanych wersji są z pewnością autentyczne i przedstawiają interesujący przykład etapowej pracy Chopina nad szczegółem. W Wa2, nie wierząc w prawidłowość wersji Wf i Wn1, zastąpiono je jeszcze inną, zbudowaną analogicznie do większości podobnych taktów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn |
||||||||||||||
t. 374-376
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Brak kwarty c1-f1 w t. 376 to zapewne przeoczenie Chopina, który uzupełnił je następnie, korygując Wf (w Wf1 dodano błędnie des1-f1, co poprawiono na c1-f1 w Wf2). W korekcie tej kompozytor wprowadził także czytelniejszą, dwugłosową pisownię wszystkich trzech akordów, w których tylko górna nuta należy do partii solowej. W Wa powtórzono tekst Wf2, nie zachowując jednak różnicy wielkości nut. W niemal wszystkich późniejszych wydaniach zbiorowych dwudźwięki akompaniamentu włączono błędnie – idąc za Wn1 – do partii solowej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |