Zagadnienia : Błąd tercjowy
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
t. 327
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Wersja Wf, choć zasadniczo możliwa, jest najprawdopodobniej pomyłką – por. t. 3. Jako błąd tercjowy potraktowano to już w Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy |
|||||
t. 345
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Zdaniem redakcji, ze względu na brak śladów poprawek w druku ewentualna Chopinowska korekta Wf (→Wa) jest tu mniej prawdopodobna niż pomyłka sztycharza. Dlatego w tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczną wersję A (→Wn). Od strony muzycznej wersja z g1 z pewnością jej jednak nie ustępuje. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf |
|||||
t. 356
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Wersja Wn1 (→Wf1) jest niemal na pewno błędem tercjowym, co potwierdziła Chopinowska korekta Wf2 (→Wa), przywracająca wersję A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wf |
|||||
t. 390
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Wersja Wf z decymowym akordem jest z pewnością pomyłkowa. Błąd poprawiono w Wa, zapewne na podstawie porównania z analogicznym t. 46. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy |
|||||
t. 487
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Jako półnutę na 2. mierze taktu Wf ma A1. Jeśli brać pod uwagę tylko partię fortepianu i tylko ten takt, nuta ta brzmiałaby zupełnie naturalnie, jednak w szerszym kontekście jest oczywiście błędna, gdyż stałość podstawy basowej nie ulega tu wątpliwości – por. C-c kontrabasów i wiolonczel w Rork. Błąd poprawiono w Wa, zapewne kierując się logiką postępu harmonicznego. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błąd tercjowy |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »