mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 196

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Kasownik ostrzegawczy przed c1 został dodany w Wn (→Wf→Wa), być może przez Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 196

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed f2.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 210

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

es w A (→Wn)

!!!   miniat: 2. i 3. ćwierćnuta taktu, tylko dolna pięciolinia, bez pedału.                    Tu es jako dolna nuta akordu

g w Wf (→Wa)

TGTU
..

Wersję Wf (→Wa) można uważać za efekt korekty Chopina. Możliwe wszakże, że jest to dość częsty tzw. błąd tercjowy, czyli pomyłkowe wydrukowanie nuty odległej o tercję od właściwej. W tekście głównym podajemy prawdopodobnie autentyczną, późniejszą wersję Wf. Zdaniem redakcji, wcześniejszą, ale niewątpliwie autentyczną wersję A można jednak traktować jako równorzędną.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 213-216

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze bemole przed es3 w t. 213 i as2 w t. 216 na wzór analogicznych znaków wpisanych przez Chopina przed des3 w t. 215 i b2 w t. 214.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 217

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

F w A (→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: ten takt, ścieśniony, tylko dolna 5-linia, bez pedału.                   EZnieU (z kropką staccato)

G proponowane przez redakcję

EZTU (z kropką)
..

Na początku taktu podajemy w tekście głównym G, występujące jako podstawa basowa w partii orkiestry, Rork. Jest bowiem nie do pomyślenia, by umieszczona w basie septyma F pozostała bez rozwiązania, przechodząc w następnym takcie na C, występujące w partii kontrabasów. Prawdopodobną przyczyną pomyłkowego wpisania w A nuty F jest wyobrażenie sobie przy pospiesznym pisaniu A tylko partii solowego fortepianu. Realnie brzmiąca linia basu (przy uwzględnieniu pedalizacji) układa się wówczas w postęp As-Ges-F:
.
Wersję z F można więc uważać za dopuszczalny wariant tylko przy ewentualnym wykonywaniu utworu bez akompaniamentu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy A