Zagadnienia : Niedokładności Wn
- « Poprzednia
- 1
- …
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- Następna »
t. 88-89
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W Wn1 (→Wf→Wa), mimo że łuk rozpoczęty nad ostatnim akordem t. 88 nie został dokończony w t. 89 (na nowej linii), jego zamierzony zasięg nie ulega wątpliwości i jest zgodny z A. Pominięcie łuku w Wn2, o ile nie jest zwykłym przeoczeniem, musi być uznane za chybioną adiustację. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||
t. 89
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W tekście głównym podajemy łuki, które Chopin zapisał w A, ale łuk Wn (→Wf→Wa) można traktować jako równorzędny wariant:
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||
t. 89
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Krótsze widełki w wydaniach to najprawdopodobniej wynik niedokładności sztycharza Wn1, który chcąc uniknąć kłopotów z wpasowaniem tak długiego znaku, mógł uznać wcześniejsze jego rozpoczęcie za niepotrzebne wobec słownej wskazówki crescendo. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
|||||
t. 89-90
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Przerwanie łuku w wydaniach to z pewnością przykład maniery sztycharza Wn1, który unikał długich łuków i dopasowywał je do struktur metrycznych, w tym wypadku taktów – patrz też t. 90-91. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
|||||
t. 90-91
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Skrócenie łuku w Wn (→Wf→Wa) – wbrew jednoznacznej pisowni A – to z pewnością wynik niestaranności sztycharza Wn1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- Następna »