op. 21, Koncert f-moll, cz. II

  t. 45-52

		Akompaniament w WfS, interpretacja dosłowna !!!   miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia, bez pedału.     Tu "WfS odczyt dosłowny" ( z kluczem basowym)
		Akompaniament w WfS, interpretacja kontekstowa
		Wersja pozostałych źródeł "t. 45-52 U"

W WfS Chopin wpisał uproszczony wyciąg orkiestrowego akompaniamentu recytatywu, który można zastosować, wykonując tę część solo. Tego typu alternatywne partie l.r. dla fragmentów prowadzonych unisono podał Chopin także w drukowanych wersjach Wariacji op. 2 i Krakowiaka op. 14. W Koncercie, oprócz zastąpienia figuracyjnym akompaniamentem harmonicznym oryginalnej partii l.r., Chopin uzupełnił lub zmienił w kilku miejscach także partię pr.r. (t. 45, 49-50, 58 i 60 oraz 59 i 61-62). Mimo uproszczonej i skrótowej notacji, odczytanie dopisanego tekstu tylko w kilku miejscach nastręcza niewielkich trudności:

• mimo iż znak zdjęcia pedału wydrukowany jest w Wf na początku t. 45, akompaniament harmoniczny został dopisany w sposób sugerujący zdjęcie pedału już na końcu t. 44. W całej tej części należy zapewne stosować w tej wersji typową pedalizację harmoniczną – nowy pedał przynajmniej na początku każdej zmiany harmonicznej;
• w t. 45 Chopin wypisał pierwszą grupę 6 ósemek, a kolejne 5 figur w t. 45-47 oznaczył jako jej powtórzenia; najprawdopodobniej chodziło mu jednak o powtórzenie schematu harmonii, a nie dosłowne powtórzenie wszystkich nut, gdyż każdorazowe uderzanie basu w dolnej oktawie (As₁) jest niezręczne pianistycznie i nieuzasadnione dźwiękowo (podobnie niedokładną, skrótową notację spotykamy także w Etiudzie As op. 25 nr 1, t. 1-8 i Nokturnie Des op. 27 nr 2, t. 1);
• zapis t. 50 obejmuje jedynie ćwierćnutę As₁ (graną pr.r.) i wypisaną na marginesie jedną grupę sześciu ósemek; jest to zapewne niedokładność, gdyż pozostawienie połowy taktu bez wypełnienia harmonicznego i rytmicznego wydaje się w tym kontekście mało prawdopodobne;
• druga połowa t. 60 zapisana jest w sposób szkicowy – najprawdopodobniej oznacza to, że należy ją ukształtować na wzór analogicznego t. 58 i takie rozwiązanie proponujemy;
• na końcu t. 61 Chopin nie oznaczył, które dźwięki wybrać z akordu na górnej pięciolinii, zrobił to jednak na początku t. 62, wskazując trzy górne nuty. Na tej podstawie w t. 61 usuwamy as¹. Ponadto, pozostawiamy do decyzji użytkownika uwzględnienie niepewnej autentyczności nuty as² – patrz t. 61;
• w t. 62, 66, 70 i 71 w tych spośród późniejszych wydań zbiorowych, które podają wersję dopisaną w WfS, występują błędy w rozszyfrowaniu Chopinowskiej notacji (des zamiast ces w akordach 2. połowy t. 62, brak ostatniego akordu w t. 66, zbyt wysoka pozycja akordów na 2. i 4. ćwierćnucie t. 70 oraz B za-miast es jako podstawa basowa w t. 71);
• w t. 64-65 wariant akompaniamentu jest propozycją redakcji, opartą na autentycznym brzmieniu orkiestry odtworzonym według WyF (Rork ma bardzo zbliżoną wersję, w t. 65 zanotowaną jednak z błędem w partii altówek – des¹ zamiast ces¹); ponadto w t. 65 brak zapisu 2. trioli ósemek;
• w t. 70 zapis jest błędny, gdyż pięciolinia liczy de facto sześć linii, z których triola w kluczu basowym wykorzystuje pięć dolnych, a triola w kluczu wiolinowym – pięć górnych.

Po wybraniu wersji z akompaniamentem harmonicznym może być konieczne dokonanie odpowiednich wyborów jeszcze w t. 45 (pedał), 46 (kropki staccato), 47-48 (łuki), 51 (łuki) oraz 52 (łuki i znaki staccato). Podobnie na następnych stronach.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Dopiski WfS, Autentyczne zmiany i warianty po publikacji

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego