mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 253-254

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

1 łuk w A i Wn2

!!!   miniat: ostatnia grupa 253 i pierwsza 254, tylko górna 5-linia.         TGTU

2 łuki w Wn1 (możliwa interpretacja→Wf→Wa)

rozdzielone na kresce taktowej (do as3 i od es3)
..

Niedokładną, dwuznaczną notację Wn1 – łuk w t. 253, ostatnim w linii, wskazuje na kontynuację, ale nie potwierdza tego początek łuku w t. 254 – zinterpretowano w Wf (→Wa) jako łuki rozdzielone.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 255

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 od 1. tercji w A

!!!   miniat: 6 tercji, tylko górna 5-linia, bez palców, a widły i con forza możliwie blisko wiązań.       TGTU (widły i con forza)

 w Wn1

od 2. tercji do 6. (ciut za nią). con forza pod widłami jeszcze troszkę dalej (ale nie tyle, co w źródle...) EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

 w Wn2

EZnieU2
..

Wszystkie drobne różnice zakresu tego znaku pojawiające się w wydaniach są z pewnością przypadkowe. Znak ma tu niewątpliwie znaczenie "bardzo długiego" akcentu, toteż przesunięcia zarówno w Wn1, jak i w Wn2 zniekształciły jego sens.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 255-256

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuku l.r. w A

!!!   miniat: 2 ostatnie szesnastki 255 + pół t. 256, tylko dolna 5-linia.              TGTU = Tu pusta klisza 

2 łuki w t. 256 w Wn1 (→Wf)

nad 1. grupą szesnastek 256 i drugi do końca taktu

3 łuki w Wa

t. 255 od as2 do a1 + 2 łuki 256 jak war. 22

1 łuk w Wn2

taki, jak Wn2 ma w pr.r. (prawie 2 takty od as2 do f)
..

Możliwość, że Chopin dopisał w korekcie Wn1 właśnie takie łuki l.r. w t. 256, trzeba stanowczo odrzucić. Być może jednak dopisał tam łuk taki, jak ma pr.r., który sztycharz zrealizował w okaleczonej postaci. Pozwala to nadać pewne prawdopodobieństwo autentyczności łukowi Wn2. W tekście głównym trzymamy się notacji A, gdyż konieczność wykonania partii l.r. z takim samym frazowaniem i artykulacją jak ma pr.r. jest tu oczywista. Łuki Wa, stanowiące uzupełnioną wersję błędnych łuków Wn1 (→Wf), są z pewnością dowolne.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 267

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

  w A i Wn2

!!!   miniat: nic.              TGTU (fz)

  w Wn1 (→Wf→Wa)

EZnieU (fp)
..

Zamiana  na  to dość pospolity błąd, także w kombinacji z  (por. np. t. 233 i 247, a także t. 199). Wprawdzie w omawianym miejscu sytuacja jest nieco inna, ale i tak niezrozumienie notacji A jest najprawdopodobniejszą przyczyną różnicy. W tekście głównym trzymamy się więc notacji A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 267

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od c1 w A

!!!   miniat: nic.             TGTU (tylko pr.r., od c1)

Łuki od półnut w Wn1 (→Wf→Wa)

w obu rękach (lewa dołem), od półnut

Łuki od ćwierćnut w Wn2

obie ręce, ale zaczęte jak TGTU
..

Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn1 (→Wf→Wa) to typowa niedokładność sztycharza Wn1. Powtórzenie tego nieautentycznego łuku w l.r. dowodzi, że uzupełnienie to jest dziełem adiustacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn