mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 241-246

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

poco - a - poco - cre - scen - do - w A

!!!   miniat: nic.          TGTU

poco a poco cresc.  cresc. w Wn1

bez kreseczek, poco TGTU, a w połowie t. 241, poco na początku 242, cresc. jako 2. poco TGTU (jeszcze bardziej w lewo) i drugie cresc. trochę na prawo od cre TGTU

poco - a - poco - cresc. - cresc. w Wf

Prawie jak Wn1 – tylko cres. z 243 dać na samym końcu 242. I kreseczki od pierwszego poco do ostatniego cresc. (244)

poco - a - poco - cre - scen - do w Wa

poco a poco jak Wf (z kreseczkami) potem zamiast dwóch cresc. jedno cre – – scen – – do prawie o tym samym zakresie (od 4 w t. 242 do 2 w t. 244, z kreseczkami)

poco a poco cresc.  cresc. - - w Wn2

poco a poco cresc. rozłożone równomiernie od początku 241 do końca 242 i potem cresc. 244 z kreseczkami do końca 246
..

Określenie poco a poco crescendo, w A starannie przez Chopina rozplanowane na przestrzeni sześciu taktów, zostało w Wn1 odtworzone w sposób zbliżony, lecz mniej logiczny i czytelny – pominięto kreseczki łączące poszczególne elementy określenia i wskazujące jego punkt docelowy ( w t. 247) oraz przegrupowano poszczególne słowa, podwajając określenie cresc., które pojawia się w t. 243 i 244. W Wf powtórzono pisownię Wn1, dodając – być może na polecenie Chopina – kreseczki pomiędzy poszczególnymi członami określenia (w t. 241-244). Tę ostatnią notację w Wa poddano dalszym, pozornie logicznym zmianom, w wyniku których jednak crescendo wydaje się definitywnie kończyć w t. 244. Najbliższa intencji Chopina jest notacja Wn2, w którym powtórzono określenia Wn1, dodając jednak po ostatnim cresc. kreseczki aż do t. 247.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 242

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Kasownik podwyższający des2 na d2 pojawia się w A (→Wn→Wf1) dopiero przed 13. szesnastką. Błąd został poprawiony – zapewne przez Chopina – w korekcie Wf2 (→Wa). W tekście głównym  na 13. szesnastce taktu, niepotrzebny wobec znaku na 4. szesnastce, pomijamy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 248

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od a w A, Wf (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: nic.              TGTU (lewy koniec łuku)

Łuk od des1 w Wn1
..

Późniejsze rozpoczęcie łuku w Wn1 to wyraźna niedokładność (sztycharz ułatwił sobie pracę, unikając nietypowego łuku). Zgodny z biegiem muzyki łuk wprowadzono zarówno w Wf (→Wa), jak i Wn2. Poprawkę w Wf mógł zlecić Chopin, ale nie jest to pewne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 252

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk do b1 w A (→Wn)

!!!   miniat: 2. grupa i ósemka as1, tylko górna 5-linia (obie ręce), bez wideł.            Krótszy łuk o szesnastkę.

Łuk do as1 w Wf (→Wa)

TGTU
..

Chopinowska korekta końcówki łuku w Wf (→Wa) nie jest pewna. Jednak nawet jeśli wersja Wf jest niedokładnym odtworzeniem Wn1, łuk taki można – ze względu na ciągłość figuracji pr.r. – uważać za interpretację kontekstową łuku A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 260-261

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuku w A (→Wn)

!!!   miniat: te 6 akordów, tylko górna 5-linia, bez wideł.        Tu pusta klisza 

Łuk do końca taktu w Wf (→Wa)

Łuk do t. 261 proponowany przez redakcję
..

O ile sam fakt dodania łuku w korekcie Wf (→Wa) przez Chopina nie budzi wątpliwości, o tyle jego zasięg wydaje się być odtworzony niedokładnie. Dlatego w tekście głównym proponujemy łuk doprowadzony do początku t. 261, na wzór łuku zapisanego ręką Chopina w analogicznym motywie dwa takty wcześniej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf