A
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 278-279

Bez łuków w A

!!!   miniat: pół t. 278, tylko dolna 5-linia.              EZTU = laseczka f1 (6. ósemka 278)

3 łuki w Wn (→WfWa)

po pół taktu, nad nutami (EZnieU = łuki i laseczka f1)

W całym czterotakcie t. 277-280 Chopin w A opatrzył łukami tylko dwie ostatnie figury ósemkowe akompaniamentu. Dokładnie tak samo wygląda łukowanie odpowiedniego fragmentu ekspozycji – t. 129-132, wydaje się więc, że kompozytor miał sprecyzowaną wizję, gdzie łuki są potrzebne. Każe to dokładniej przeanalizować trzy łuki, które pojawiają się w Wn (→WfWa), a które mogły być przecież dodane przez Chopina:

  • zakres łuków pokrywa się z zakresem wiązań ósemkowych; jest to najbardziej uchwytna cecha charakterystyczna łuków stawianych przez sztycharza Wn1, także w miejscach, gdzie Chopin wpisał inne łuki (patrz charakterystyka Wn1);
  • nie widać powodu, dla którego nie dodano łuków już wcześniej – 2. połowa t. 277, pozostawiona bez łuku, ma taką samą strukturę jak obie połówki t. 288, opatrzone łukami;
  • Chopin opatrywał akompaniamenty o podobnej strukturze dłuższymi łukami – por. np. t. 142, a także pierwsze Nokturny w op. 32 i 62 (oba H-dur).

Powyższe argumenty nie przesądzają kwestii autentyczności łuków dodanych w Wn1, ale redukują – zdaniem redakcji dość wyraźnie – szanse, że ich autorem był Chopin. Dlatego w tekście głównym łuków tych nie uwzględniamy.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.