Wf
Tekst główny
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Późniejszy nakład Wn1
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Drugi nakład Wa1
Wa3 - Późniejszy nakład Wa2
porównaj
  t. 11

Akcent długi lub diminuendo w Wn

Akcent krótki w Wf (→Wa)

Propozycja redakcji

Inna interpretacja

Inna interpretacja

Znak widoczny w Wn wydaje się najłatwiejszy do zinterpretowania jako akcent długi na gis2. W podobnym duchu odtworzono go też w Wf (→Wa). Nuta ta nie wyróżnia się jednak niczym szczególnym: nie jest synkopą, nie jest dysonansem ani alteracją, nie jest początkiem ani kulminacyjnym punktem frazy. Z tego punktu widzenia znacznie bardziej uzasadnione byłoby podkreślenie 1. ćwierćnuty, która rozpoczyna nową frazę po chwili wyczekiwania. Jest to zarazem najwyższy punkt tej frazy i całej pierwszej części Nokturnu, wzmocniony uderzeniem oktawy (pierwszy dwudźwięk pr.r. w przebiegu utworu). Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, proponujemy jeszcze dwie alternatywne interpretacje omawianego znaku.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.