op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 35, Sonata b-moll, cz. IV
Źródła
- Kopia Gutmanna
- Autograf fragmentu finału
- Wydanie francuskie
- Pierwsze wydanie francuskie
- Drugi nakład Wf
- Trzeci nakład Wf
- Czwarty nakład Wf
- Egzemplarz Szczerbatow
- Egzemplarz Stirling
- Egzemplarz Dubois
- Drugie wydanie francuskie
- Wydanie niemieckie
- Pierwsze wydanie niemieckie
- Poprawiony nakład Wn
- Wydanie angielskie
- Pierwsze wydanie angielskie
- Zmieniony nakład Wa
Wa2 - Zmieniony nakład Wa
| Wydawca: | Wessel & Co. |
| Data: | ca 1856-1860 |
| Numer wydawniczy: | W & Co.No. 3549. |
| Tytuł: | Sonate || Finale |
| Dedykacja: | Brak |
Późniejszy nakład Wa1, w którym w całej Sonacie wprowadzono szereg zmian, m. in. na podstawie Wn1 i Wf4. W tej części dodatkiem niewątpliwie zaczerpniętym z Wn są widełki 
w t. 13-14. Najważniejszą dowolną zmianą, wprowadzoną tylko w tym wydaniu, jest dodanie kasowników podwyższających ges(1) na g(1) w t. 35-37. Pozostałe uzupełnienia znaków chromatycznych dotyczą sytuacji oczywistych lub znaków ostrzegawczych, np.:
- kasowniki przed 10. ósemką (d1(2)) w t. 12;
- bemole ostrzegawcze na początku t. 35;
- kasowniki ostrzegawcze przed c(1) w t. 59.
Egzemplarz prezentowany w mUltimate Chopin pochodzi z późniejszego (ca 1868) nakładu, firmowanego już przez następcę Wessla, firmę Ashdown & Parry – patrz cz. I Sonaty.
| Oryginał w: | Royal Academy of Music, Library, Londyn |
| Sygnatura: | Reserve 51 Chopin |