Artykulacja, akcenty, widełki
|
t. 7-8
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Nie wiadomo, kto dokładniej odczytał pisownię Chopina – Fontana w KF (→Wn1) czy sztycharze Wf i Wa. Wersja Wn2 (→Wn3) jest z pewnością nieautentyczna (i błędna). Wiarygodności wersji KF dodaje zgodność zasięgu widełek w obu analogicznych miejscach (tu i w t. 53-54). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||||||
|
t. 13-14
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W jednotaktowych pasażach Chopin notuje akcenty przeważnie pomiędzy partiami obu rąk. Tam, gdzie znak w połowie taktu musiałby wypaść na liniach dodanych, np. w omawianych taktach lub w t. 67-70, Chopin pisze go najczęściej pod partią l.r. Ponieważ obowiązywanie akcentu dla obu rąk nie ulega wątpliwości, dodajemy znak nad partią pr.r. Niewykluczone zresztą, że w podkładzie do Wa notacji takiej użył sam kompozytor – por. t. 43-44. Patrz też t. 45-46. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||||||||||||||||
|
t. 15-19
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
W tekście głównym przyjmujemy jednolitą postać akcentów na początku t. 15, 17 i 19 – akcenty długie pomiędzy partiami obu rąk. Za wzór bierzemy akcent, wpisany przez Chopina w KF w t. 19. Jako alternatywę proponujemy akcenty długie nad dolną pięciolinią, wzorowane na tych, które Chopin prawdopodobnie dopisał w t. 71, 73, 75 i 79. Podobnie w t. 23, 25 i 27. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Autentyczne korekty KF |
||||||||||||||||||||||
|
t. 16
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcenty w KF (→Wn) i Wa to wersja pierwotna – w korekcie Wf Chopin usunął znaki we wszystkich trzech analogicznych miejscach (t. 16, 24 i 72). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||||||||||||||||
|
t. 16-20
|
Utwór: op. 25 nr 12, Etiuda c-moll
..
Akcenty w t. 16, 18 i 20 notowane są w źródłach w najrozmaitszy sposób (omawiamy tu jedynie 8 akcentów, bez 1. akcentu w t. 18 – patrz uwaga w tym takcie). Poprawki widoczne w KF w t. 18, potwierdzone podobnymi zmianami w analogicznych t. 24, 26 i 28, dowodzą, że Chopin chciał opatrzyć 3. i 4. miarę tych taktów akcentami długimi, umieszczonymi nad dolną pięciolinią. Podobne poprawki dotyczące 2. miary taktu widoczne są w t. 72 i 78. Zdaniem redakcji, najprawdopodobniej oznacza to, że we wszystkich analogicznych taktach kompozytor za najwłaściwsze uważał długie akcenty umieszczone pomiędzy pięcioliniami, tak jak to proponujemy w tekście głównym. Krótkie akcenty w t. 16 i 20 uważamy zatem za pozostawioną przez nieuwagę wersję pierwotną. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Pominięcie korekty analogicznego miejsca , Autentyczne korekty KF |
w 
