t. 1
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
W tekście głównym podajemy tytuł i dedykację zgodnie ze stroną tytułową całego opus w KG i Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Dedykacje , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||
t. 1
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Określenie zostało w KG (→Wn) dopisane przez Chopina. Najprawdopodobniej podobnie było w pozostałych dwóch rękopisach edycyjnych Etiudy, służących za podkłady do Wf i Wa. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Autentyczne korekty KG |
||||||||||||||||
t. 1-5
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Umieszczenie w Wf oznaczenia metronomicznego na początku Etiudy jest z pewnością błędem. W wydaniu tym przyjęto – w całym op. 25 i innych utworach – rozwiązanie graficzne polegające na umieszczaniu wskazówek dotyczących metronomu nie nad nutami (obok określenia tempa), lecz we wcięciu pierwszej linii tekstu nutowego. Regułę tę zastosowano także tu, nie biorąc najwyraźniej pod uwagę, że jest to mylące wobec odmiennego tempa pierwszych czterech taktów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
||||||||||||||||
t. 1
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Użycie metrum dziwi jedynie w Wn1, gdyż w Wf nie użyto oznaczenia w Etiudach – wbrew rękopisom – ani razu, ani w op. 25, ani w op. 10, ani w Etiudzie f Dbop. 36 nr 1 (por. też Impromptu As op. 29). W każdym wypadku, prawidłowość i autentyczność metrum jest niepodważalna wobec zgodnej wersji KG i Wa. Właściwe metrum przywrócono w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Zmiany metrum , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , 4/4 czy 2/2 |
||||||||||||||||
t. 4-5
|
Utwór: op. 25 nr 11, Etiuda a-moll
..
Prawdopodobnie tylko jeden z tych łuków jest autentyczny, a różnica jest wynikiem odmiennej interpretacji zapisu [A], być może nieprecyzyjnego. W tekście głównym podajemy łuk występujący w źródle podstawowym – KG (→Wn) – potwierdzony także w Wa. Doprowadzenie linii basu legato aż do A1 jest wprawdzie od strony wykonawczej również uzasadnione, ale fermata sugeruje przerwanie ciągłości biegu muzyki po t. 4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |