Zagadnienia : Adiustacje Wn
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »
t. 23-25
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
Zdaniem redakcji, w Wn1 słusznie uznano, że dłuższe łuki KG miały w zamyśle Chopina zastąpić te krótsze, zapisane pod nimi i prawdopodobnie wcześniejsze. Wskazuje na to dopisanie akcentów, które można uważać za ekwiwalent krótszych łuków w t. 24. Wersję tę podajemy więc w tekście głównym, trzeba jednak powiedzieć, że to łuki Wf wykazują większą zgodność ze strukturą motywów, gdyż dwie ostatnie triole t. 24 stanowią skróconą wersję wcześniejszych, sześcionutowych motywów w t. 23 i w 1. połowie t. 24. Autentyczny może być też łuk Wa. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||||||
t. 25
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
Septyma w KG jest z pewnością błędna, jednak bez porównania z innymi źródłami nie jest jasne, czy pomyłka dotyczy dolnej czy górnej nuty. Dowodzi tego choćby sposób, w jaki zadiustowano to miejsce w Wn1. W tekście głównym podajemy niewątpliwie poprawny tekst Wf, Wa i Wn2 (→Wn3). Przed Fis1-Fis i fis-fis1 dodajemy krzyżyki ostrzegawcze. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KG |
||||||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
W KG, Wf i Wa nie ma znaków chromatycznych przed 9. ósemką, tak iż nie jest całkiem jasne, czy należy ją czytać jako eis-eis1-eis2-eis3 czy e-e1-e2-e3. Porównanie z poprzednim taktem wskazuje na typowe dla Chopina przeoczenie kasowników przywracających e i e2. W Wn1 dodano jednak podwyższający e3 na eis3, co z pewnością jest błędem (powtórzonym jednak w Wa3). Prawidłowo zapisany tekst ma tylko Wn2 (→Wn3). W Wa1 górna nuta partii pr.r. zapisana jest błędnie jako d3. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KG |
||||||||||||
t. 26-27
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
W tekście głównym podajemy najnaturalniejszą naszym zdaniem interpretację zapisu KG, uwzględniającą skłonność Gutmanna do rysowania (zbyt) obszernych łuków – por. Etiudę a nr 11, t. 9. Łuki Wf nie budzą większych zastrzeżeń, natomiast przerwany łuk Wa wydaje się być skutkiem jakiegoś nieporozumienia – kontekstowa interpretacja łukowania podkładu do tego wydania doprowadziłaby przypuszczalnie do wersji Wn2 (→Wn3). Patrz też uwaga do t. 25. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności KG |
||||||||||||
t. 28
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
W KG, Wf i Wa jedynym znakiem chromatycznym przed ostatnim akordem pr.r. jest ostrzegawczy przed e1. Zdaniem redakcji, znak ten nie jest tu niezbędny, w przeciwieństwie do przywracającego fis1, który dodano tylko w Wn. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 11
- Następna »