mUltimate Chopin

op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wa

t. 26

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

e w KG, Wf, Wa1 (→Wa2) i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko górna 5-linia, bez dynamiki i łuku.               TGTU (główka e3 i 4 kaso)

eis w Wn1 i Wa3

główka e3;   tr= # eis3;         red = tr + # eis1 l.r.
..

W KG, Wf i Wa nie ma znaków chromatycznych przed 9. ósemką, tak iż nie jest całkiem jasne, czy należy ją czytać jako eis-eis1-eis2-eis3 czy e-e1-e2-e3. Porównanie z poprzednim taktem wskazuje na typowe dla Chopina przeoczenie kasowników przywracających e i e2. W Wn1 dodano jednak  podwyższający e3 na eis3, co z pewnością jest błędem (powtórzonym jednak w Wa3). Prawidłowo zapisany tekst ma tylko Wn2 (→Wn3).

W Wa1 górna nuta partii pr.r. zapisana jest błędnie jako d3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KG

t. 32

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Oktawa w KG (→Wn), Wf i Wa3

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki, tylko górna 5-linia, bez łuku (ale z palcowaniem).      TGTU = dolne h z laseczką

Samo h1 w Wa1 (→Wa2)
..

Autentyczności wersji Wa nie można wykluczyć, jednak zdaniem redakcji bardziej prawdopodobna jest pomyłka, np. wskutek podobieństwa 2. połowy taktu do t. 34. Chopin rezygnował z uderzenia h w podobnych miejscach tylko wtedy, gdy nuta ta była zajęta przez l.r. (t. 34, 42 i analog.) lub gdy 1. palec pr.r. pozostawał na ćwierćnucie dis1 kończącej frazę wewnętrznego głosu pr.r. (t. 60 i 80). Zachowany w Wa 4. palec nad tą ósemką również przemawia za pomyłką – pojedynczą nutę h1 wygodniej wykonać 2. palcem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 113

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

..

W KG (→Wn1) i Wa przed ćwierćnutami nie ma znaków chromatycznych, tak iż należałoby je odczytywać jako cis i cis2. Mimo iż brzmieniowo wersja ta nie budzi zastrzeżeń, o przeoczeniu kasowników świadczą:

  • logika przebiegu harmonicznego – ta i poprzednia triola tworzą skróconą wersję motywu wykorzystanego w progresji w t. 109-112. W tej skróconej postaci jest on następnie powtórzony jeszcze dwukrotnie w dalszej części t. 113-114. Nie ma powodu, by w tym jednym miejscu rezygnować z półtonowego kroku ćwierćnut wypełniających oktawy;
  • myląca ortografia chromatyczna – zmiana des na cis mimo zachowania regularnej notacji oktaw w tonacji f-moll;
  • znaki dodane – zapewne przez Chopina – w korekcie Wf.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG