Artykulacja, akcenty, widełki
t. 51-53
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
Znaki , podkreślające rozpoczynającą się od synkopy opadającą linię głosu tenorowego, zostały przypuszaczalnie dopisane przez Chopina w KG i podkładzie do Wa (trudno w tym wypadku jednoznacznie stwierdzić, czy znaki w KG są pisane przez Chopina). W analogicznych t. 71-72 odpowiedni znak znajduje się tylko w KG. Zmiana położenia i zakresu znaków w Wn2 (→Wn3) miała zapewne na celu uczytelnienie notacji. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 58
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
Akcent pod ais1 znajduje się tylko w Wf. Wprawdzie w KG widać skreślenie tego znaku, jednak inne, konsekwentne zmiany w t. 58-60 i 78-80 dowodzą, że ostatecznie Chopin zdecydował się oznaczyć właśnie w tym miejscu – za pomocą akcentu i łuku – początek frazy dolnego głosu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 59
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
Znak dodany w Wn2 to wynik porównania z analogicznym t. 79. Natomiast znak w Wa może być autentyczny, choć także w tym wypadku nie można wykluczyć adiustacji. W Wn3 przywrócono pisownię podkładu (o ile brak widełek nie jest usterką druku, wynikającą ze zużycia płyt). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 67
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
W tekście głównym uwzględniamy akcent długi, wpisany – prawdopodobnie przez Chopina – w KG (→Wn1). W późniejszych Wn zmieniono go dowolnie na . kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 70
|
Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll
..
W tekście głównym podajemy akcent na 3. mierze taktu, zgodny ze znakiem występującym we wszystkich źródłach w analogicznym t. 50. Akcent długi (widełki ?) widoczny w Wa może wszakże być autentyczny – por. uwagę w następnym takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |