KF - Kopia Fontany
Kopia Fontany przeznaczona na podkład do pierwszego wydania niemieckiego.
Wf - Wydanie francuskie
Maurice Schlesinger, Paryż, numer wydawniczy M S 2427:
Wf1 – Pierwsze wydanie francuskie, X 1837,
Wf2 – Poprawiony nakład Wf1, prawdopodobnie 1838-1842.
Henry Lemoine, Paryż, od XII 1842, numer wydawniczy 2776. HL.:
Wf3 = Wf2 ze zmienioną okładką i numerem wydawniczym.
Trzy egzemplarze lekcyjne z naniesieniami pochodzącymi od Chopina:
WfD – Egzemplarz Wf3 Camille
O'Méara-Dubois,
WfJ – Egzemplarz Wf3 Ludwiki Jędrzejewicz,
WfS – Egzemplarz Wf3 Jane Stirling.
Wn - Wydanie niemieckie
Filiacja źródeł
Jako podstawę dla trzech pierwszych wydań – Wf, Wn, Wa – całego opus 25 Chopin najprawdopodobniej przygotował zbiór 36 rękopisów (trzy zestawy po 12), obejmujący autograf i przypuszczalnie dwie kopie każdej z 12 etiud. Kopistami byli Julian Fontana i Adolphe Gutmann. Ze zbioru tego zachowały się trzy autografy (Etiudy nr 1, 4 i 8), sześć kopii Gutmanna (Etiudy nr 2, 3, 7, 9, 10 i 11) oraz cztery kopie Fontany (Etiudy nr 4, 5, 6 i 12). Z porównania źródeł wynika, że w napisanych już rękopisach – zarówno w autografach, jak i w kopiach – Chopin dokonywał przed przekazaniem ich wydawcom poprawek i uzupełnień. Niewykluczone też, że po sporządzeniu pierwszej kopii Chopin ją sprawdzał, a następnie – poprawioną i uzupełnioną – dawał do przepisania jeszcze raz. Wprowadzone zmiany w większości pokrywają się lub uzupełniają; różnice wytłumaczyć można wpisywaniem ich w różnym czasie, a niekiedy także pośpiechem. Do naszych czasów zachował się kompletny zestaw przeznaczony dla Wn, obejmujący 2 autografy i 10 kopii, oraz autograf jednej tylko Etiudy z zestawu dla Wf. W tej sytuacji ustalenie chronologii zmian możliwe jest jedynie w nielicznych przypadkach. Dla każdej z Etiud za podstawę tekstu głównego przyjmujemy źródło autentyczne – rękopis lub korygowane przez Chopina pierwsze wydanie – najstaranniej przez niego przygotowane, porównane z pozostałymi, ze szczególnym uwzględnieniem Chopinowskich korekt Wf.
Zasady tworzenia tekstu głównego
Etiudy gis-moll op. 25 nr 6
Za podstawę przyjmujemy Wf porównane z KF i Wa. Uwzględniamy naniesienia Chopinowskie w WfD, WfJ i WfS.