mUltimate Chopin

op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 56

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Kasownik (h1) w AW, KDP, Wa2 (→Wa3), WfS i Wn2 (→Wn3)

!!!     TGTU (kaso h1 4. nuta,   bemol b1 8. nuta)

Bez znaku (b1) w KG, Wf i Wa1

!!!   miniat: 2. triola, tylko górna 5-linia.     Tu pusta klisza 

Bemol (b1) w Wn1

!!!     tylko bemol przed 4. nutą
..

Zapis tego taktu jest błędny lub niedokładny w większości źródeł. Najprawdopodobniej Chopin pisząc w [A] ten fragment po raz trzeci (po analogicznych t. 6 i 25) miał już tak silne skojarzenie nut z właściwym brzmieniem, że nie zauważył braku  przed 4. ósemką. Odwołanie tej alteracji było – jak zwykle – oczywiste, nie zostało więc oznaczone nawet wtedy, gdy kompozytor poprawiał zapis tego taktu w WfS ( brak też w AW).

Ostrzegawczy  dodany przed 4. ósemką w Wn1 jest niewątpliwie adiustacją wydawcy (zapewne błędną).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy A , Błędy KG

t. 56-57

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Palcowanie AW

!!!   miniat: nic.       Tu (21) na przejściu taktów – 2 na f1 i 1 na e1 w następnej linii

Bez palcowania rękopiśmiennego
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 57

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Podwójne łuki AW

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia, bez wideł.      Tu w t. 57 łuk od b1 do des3 (prawy koniec ciut w prawo i może w górę, tak, żeby się ewentualna kropka pod zmieściła) i drugi nad kropkami jak TGTU (na miniat. kropki 4=TGTU). Oprócz tego łuk od kontynuacji w t. 57 (czyli początek przed nutami) do połączenia w t. 58 z następną uwagą

Ciągły łuk w KDP i Wa

!!!     jak ten w AW, tylko do końca linijki (ale będzie musiał się połączyć z następną uwagą).   na miniat. 5 kropek (TGTU + jedna wcześniej, nad des3; też ją trzeba w kształtowaniu łuków uwzględnić)

Łuki KG (→Wn1) 

!!!      po pół taktu , miniat. 5 kropek (TGTU + des3)

Łuki Wn2 (→Wn3)

!!!     do b2 i nad 5 ósemkami od des3,    na miniat 5 kropek

Łuki Wf

!!!    TGTU
..

Moment przerwania łuku w 2. połowie t. 57 nie ulega – mimo różnic w źródłach – najmniejszej wątpliwości. Zgodne wersje AW i WF potwierdzone są dodatkowo łukowaniem AW w t. 7 i 26 oraz, co ważne, znakiem rozdzielającym dopisanym Chopina w WfD między 8. a 9. ósmeką taktu. Łukowanie KG (→Wn1) jest więc z pewnością błędne (niedokładne, czasem nawet bezsensowne łuki są charakterystyczne dla Gutmanna jako kopisty). Wersja Wn2 (→Wn3) jest nieautentyczną próbą uzgodnienia łuków i kropek staccato (portato). Znacznie trudniej wyjaśnić pochodzenie zgodnej wersji KDP i Wa – być może jest to pierwotna pisownia [A], a wydzielenie łuków w 2. połowie taktu nastąpiło pomiędzy sporządzeniem kopii, bedącej podkładem do Wa, a przekazaniem autografu Gutmannowi, czego efektem była KG.

Kwestia liczby kropek portato – patrz sąsiednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 57

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

4 kropki w AW i Wf

!!!   miniat: druga połowa taktu, tylko górna 5-linia, bez wideł, łuki  TGTU.         4 kropki=TGTU

5 kropek w KDP, KG (→Wn) i Wa
..

Tak jak w przypadku łuków, w tekście głównym podajemy 4 kropki portato, opierając się na autorytecie AW i Wf. Trzeba jednak stwierdzić, że w większości źródeł pochodzących od [A] dostrzeżono 5 kropek. Możliwe więc, że taka właśnie była ostateczna intencja Chopina w tej kwestii (wersja AW byłaby wówczas po prostu wcześniejsza, a Wf – niedokładna).

Możliwe też jednak, że liczbę kropek należy wiązać z łukowaniem – ciągły łuk, jaki mają KDP i Wa, dla określenia wykonania, w którym po des3 następuje oddech i 4 ósemki portato, wymaga zapisania 5 kropek. Natomiast po wydzieleniu łukiem ostatnich 4 ósemek, tylko one wymagają opatrzenia kropkami dla wskazania artykulacji portato. Ta ostatnia pisownia – niezależnie od kwestii źródłowych – wydaje się więc czytelniejsza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 58-59

Utwór: op. 25 nr 2, Etiuda f-moll

Nowy łuk w AW

!!!   miniat: nic, ewentualnie po jednej trioli z każdej strony kreski taktowej, tylko górna 5-linia.        Tu rozdzielone łuki (do des2 w t. 58 i od c2 w t. 59)

Ciągły łuk w KDP, KG (→Wn), Wf i Wa

!!!    TGTU   (to chyba będzie bardziej skomplikowane, KDP i Wa będą może miały ukryte wersje...)
..

Zgodność źródeł pochodnych od [A] dowodzi, że ciągły łuk musiał być w nim zapisany w sposób nie budzący żadnych wątpliwości.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany