Artykulacja, akcenty, widełki
t. 46
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Zdaniem redakcji widełki wyrysowane przez Chopina w AI lepiej oddają jego zamysł niż być może niedokładny znak Wf. Skrócenie znaku w Wn1 (→Wn2→Wn3) i Wa nadaje mu znacznie lokalnego niuansu, nie powiązanego bezpośrednio z w następnym takcie. Może to być inspirujące dla wykonawcy, ale nie wynika z pisowni Wf, nie mówiąc o notacji AI. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
|||||||||||||
t. 48-49
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
W AI akord w t. 48 nie jest opatrzony ani kropką staccato ani znakiem . To samo dotyczy też t. 49, który oznaczony jest w tym rękopisie jako powtórzenie poprzedniego. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||||||
t. 53
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Znak w Wf odczytujemy jako akcent długi. Tak też go odczytano w Wa, w którym akcent ten przesunięto nieco w stronę partii l.r., co zdaniem redakcji prawdopodobnie lepiej odtwarza oryginalny zapis Chopina. W Wn1 znak odczytano jako widełki diminuendo, a w Wn2 jeszcze wydłużono, tak iż obejmuje całą grupę szesnastek. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||||||
t. 54
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
W tekście głównym proponujemy uzupełnienie klinika na wzór autentycznego znaku w analogicznym t. 4. Klinik dodano już w Wn i Wa3 (→Wa4). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |