mUltimate Chopin

op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wf

t. 8

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

c3-as3 i d2 w A, Wf2 i Wa

!!!   miniat: 2. trójka, tylko górna 5-linia.     TGTU

c2-as2 i d2 w Wf1

!!!     tr= przenośnik oktawowy, od 1. do 3. ósemki; 4 pierwsze ósemki zapisane oktawę niżej (corel wstępnie).    red= układ TGTU, ale 4. ósemka jak w tr (oktawę niżej niż TGTU)

c3-as3 i d3 w Wn

!!!     tr=4. i 5. ósemka z przenośnikiem oktawowym, ale tylko 4. zapisana oktawę niżej.       red:  4. ósemka=TGTU, 5. ósemka oktawę wyżej (d3)
..

Wersja Wf1 to wynik pomyłki sztycharza w oznaczeniu zasięgu przenośnika oktawowego, który w tym wydaniu kończy się o ósemkę za wcześnie. Zarówno w Wf2, jak i Wa błąd poprawiono. W Wn ta seksta, również zapisana z użyciem przenośnika, znajduje się wprawdzie na prawidłowej wysokości, ale przenośnikiem objęto błędnie także następną ósemkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 8-9

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Zakończenie łuku w A

!!!   miniat: tu 2. połowa t. 8, tylko górna 5-linia, bez dim. ścieśnić trochę do szerokości miniatury następnego wariantu.        Łuk do ostatniej ósemki t. 8 = TGTU

Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: tu 2. połowa t. 9 tylko górna 5-linia, bez widełek; .       łuk do końca t. 9,
..

Łuk Wf (→Wn,Wa) jest oczywiście pomyłkowy – sztycharz doprowadził łuk do końca linii, tak jak jest w A. Nie zwrócił przy tym uwagi na różnicę rozkładu tekstu na systemy: w A linijkę kończy t. 8, a w Wf – t. 9.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 16

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

b1 w A

!!!   miniat: 4.-6. nuta, tylko dolna 5-linia, bez pedału.     Tu b1 zamiast g1

g1 w Wf (→Wn,Wa)

!!!    TGTU
..

Obie wersje można tu uważać za uzasadnione zarówno od strony muzycznej, jak i źródłowej. W wersji A Chopin unika potrojenia nuty prowadzącej g1. Wersję Wf (→Wn,Wa) można uważać za zaakceptowaną przez Chopina, który korygując Wf wprowadzał zmiany m.in. w tym właśnie takcie (pedalizacja). Figura akompaniamentu ma w tej wersji schemat podobny do figur w poprzednim takcie i jest identyczna z figurą użytą w t. 8. W tekście głównym przyjmujemy wersję źródła podstawowego, czyli Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy

t. 29-31

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

..

W Wf (→Wn,Wa) takty te zapisane są z czterema krzyżykami przykluczowymi, przez co w każdym takcie dźwięki d muszą być opatrzone przygodnymi kasownikami. Jest to prawdopodobnie pomyłka sztycharza, być może zasugerowanego poprzednim odcinkiem w E-dur (t. 17-22). Podobnie w t. 32-34. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 32-34

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

..

W Wf (→Wn,Wa) takty te – tak jak t. 29-31 – zapisane są z czterema krzyżykami przykluczowymi, przez co w każdym takcie dźwięki d muszą być opatrzone przygodnymi kasownikami. W Wf pominięto przy tym  przed d3 w t. 32.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf