mUltimate Chopin

op. 38, Ballada F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 116-117

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

2 łuki w A i Wf3

3 łuki w KG (→Wn)

łuk przetrzymujący przy dis1

Bez łuków w Wf1 (→Wf2) i Wa

bez łuków
..

Dodatkowy łuk przetrzymujący dis1 to albo pomyłka, albo nieprzemyślana adiustacja kopisty w KG (→Wn) – nuta ta jest częścią pierwszego tematu Ballady i oczywiście musi być uderzona. Brak przetrzymań w Wf1 (→Wf2) i Wa to prawdopodobnie wynik niezrozumienia A. Uzupełnienie łuków w Wf3 najprawdopodobniej zlecił adiustator-korektor na podstawie A, choć w przypadku tego typu poprawki nie sposób całkiem wykluczyć udziału Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG

t. 132

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

e1 w A (→Wf1,Wa,KG→Wn)

es1 w Wf2 (→Wf3)
..

Także w tym takcie w tekście głównym podajemy niebudzącą wątpliwości wersję A (→Wa,KG→Wn), mimo że korygując Wf2 (→Wf3), Chopin dodał  obniżający e1 na es1. Wersję tę trzeba uznać za autentyczną, ale niekoniecznie za ostateczną – kompozytor, nie widząc w tej linijce dalszego ciągu, mógł usłyszeć tu postęp harmoniczny analogiczny do występującego w t. 101 i 126, a więc we wcześniejszej fazie rozwoju frazy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf

t. 133

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Oktawa w A (→Wf1,Wa,KG→Wn)

szesnastka w pr.r. bez c2; miniatura: pr.r. 2 poł.taktu

Akord w Wf2 (→Wf3)

jak w TGTU; miniat. 2.poł. taktu
..

Jako szesnastkę A (→Wf1,Wa,KG→Wn) ma tylko oktawę g1-g2. Chopin uzupełnił ją dźwiękiem c2 w korekcie Wf2. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 135

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

f2-f3 w A, Wf1 i KG (interpretacja kontekstowa) oraz Wf2 (→Wf3) i Wn

fis2-fis3 w Wa
..
Trzeci i czwarty akord pr.r. zapisane są w A z wyraźnymi błędami – przed trzecim nie ma żadnego znaku chromatycznego, co daje fis2 równocześnie z f3 , a przed czwartym Chopin wpisał  przed najniższą nutą i  obniżający e3 na es3, co również daje fis2 równocześnie z f3. Krzyżyk przed 4. akordem, w aktualnej konfiguracji niepotrzebny, potwierdza wynikające z porównania z analogicznym t. 110 przypuszczenie, że Chopin miał na myśli f2-f3 w trzecim akordzie i fis2-fis3 w czwartym. Wersję tę bez błędów podaje skorygowane przez Chopina Wf2 (→Wf3). We wszystkich źródłach opartych bezpośrednio na A dokonano nieautentycznych poprawek:
  • w KG kopista dodał potrzebny  przed najwyższą nutą 4. akordu (fis3), przy okazji pomijając jednak  przed es3. W Wn tekst ten zadiustowano do poprawnej wersji Wf2;
  • w Wf1 pominięto  przed najniższą nutą 4. akordu, co jednak nie wpłynęło na prawidłowość zapisu, zawierającego nadal dwa błędy;
  • w Wa dodano  przed górną nutą 3. akordu, co dało wersję sensowną harmonicznie, lecz w świetle Chopinowskiej korekty Wf2 z pewnością nieautentyczną.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wf

t. 138-139

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

e2 w A (→KG,Wf1,Wa)

es2 w Wf2 (→Wf3) i Wn
..

Zdaniem redakcji, e2 w wersji A (→KG,Wf1,Wa), choć z harmonicznego punktu widzenia możliwe, jest prawdopodobnie następstwem niedopatrzenia Chopina. W każdym razie korekta Wf2 (→Wf3), niemal na pewno autentyczna, każe uznać es2 za ostateczną intencję kompozytora. Bemol dodano także w Wn, a w Wn2 (→Wn3) dołożono jeszcze ostrzegawcze kasowniki przed e1-e2 w następnym takcie. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf