Zagadnienia : Skreślenia A

t. 196

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

b, b2 i b3 w A (→KGWn, →Wf1Wf2)

h, h2 i h3 w Wf3, Wa

kasowniki zamiast bemoli; miniat. 2.poł.taktu, obie ręce

bb2 i b3 w propozycji redakcji

..

Przed dźwiękami b, b2 i b3 w 2. połowie taktu A (→KGWn, →Wf1Wf2) nie ma znaków chromatycznych, obowiązują więc bemole z 1. połowy taktu. Widoczne w A i KG skreślenie znaku przed dolnym dźwiękiem akordu w l.r. (w KG widać, że był to ) dowodzi ponadto, iż Chopin w obu rękopisach sprawdził prawidłowość pisowni. Adiustatorzy Wa, Wf3 dodali przed tymi nutami (h, h2 i h3). W tekście głównym, dla uniknięcia wątpliwości dodajemy przypominające bemole przed b i b2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Skreślenia A , Adiustacje Wf , Autentyczne korekty KG

t. 197

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

W tekście głównym dodajemy kasowniki ostrzegawcze przy a i h w l.r. oraz a2 i h2 w pr.r. Znaki ostrzegawcze dodano także w Wn1 (przed h2), a kolejne jeszcze w Wn2 (→Wn3) – przed a, a1 i a2.
Kasownik przed a2 był wpisany w A w pierwszej, skreślonej próbie zapisu przednutek – Chopin zaczął je pisać z laseczkami w dół, lecz zmienił zamiar po napisaniu dwóch. Trudno przesądzać, czy pominięcie  w ostatecznym zapisie było wynikiem refleksji, czy przeoczenia.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Skreślenia A

t. 202-204

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

1. Pierwotna wersja A

jak w kom.źr.

2. Późniejsza wersja A (→Wf1,Wa)

3. KG, interpretacja kontekstowa

4. Wf2 (→Wf3)

Wariantowa propozycja redakcji

..

Zakończenie Ballady ma kilka wersji świadczą­cych o wahaniach Chopina. Przedstawiamy je poniżej w porządku chronologicznym:

  1. Pierwotna wersja w A.
  2. Późniejsza wersja w A (→Wa), dopisana przez Chopina pod skreśloną wersją 1.
    Wersja ta została przepisana do KG, gdzie Chopin ją następnie zmodyfikował; ma ją też Wf1 (z błędnym c1 zamiast d1 w t. 203).
  3. Zmieniona przez Chopina wersja KG.
    Wersję tę przejęło Wn, poprawiając dolną nutę w t. 203 i dodając błędny łuk łączący przednutkę i półnutę gis.
  4. Skorygowana przez Chopina wersja Wf2.

Jak widać, Chopin miał dwie główne koncepcje zakończenia Ballady, "rozległą" i "skupioną". Zdaniem redakcji, pierwszą z nich w najbardziej przemyślanej postaci przedstawia wersja 1., a drugą – wersja 4. W tekście głównym podaje­my wersję 1., wzbogaconą o wariantową, chara­kte­rystyczną dla Chopina przednutkę dopisaną w KG.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Wahania Chopina , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Skreślenia A , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG , Autentyczne korekty KG