Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 184

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Dwunutowy łuk w A (→KG)

Bez łuku w Wf, Wa i Wn

..

Tak jak w t. 180, łuk A to zdaniem redakcji pozostałość pierwotnej wersji. W omawianym takcie dopisany przez Chopina w KG, dłuższy łuk można nawet interpretować jako podłączony do krótkiego, przepisanego z A, co potwierdzałoby nasze przekonanie, że długi łuk miał w zamyśle Chopina zastąpić krótki. Tak też to odtworzono w Wn. Łuk A przeoczono zarówno w Wf, jak i Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 185

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

h1 (bez znaku) w A (→KG,Wf,Wa) i Wn3

h1 (z ) w WfJ

b1 w Wn1 (→Wn2)

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawczy przed h1 w pr.r. Identyczny ołówkowy dopisek, prawdopodobnie ręką Chopina, widać w WfJ.
Wersja Wn1 (→Wn2) to z pewnością błędna adiustacja, jedna z kilku w t. 185-186 – patrz uwagi na początku i w środku następnego taktu. W Wn3  obniżający h1 na b1 usunięto.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Dopiski WfJ

t. 185-186

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki od 3. szesnastki w A (→KG,Wf,Wa)

Łuki od 1. szesnastki w Wn

..

Wcześniejsze rozpoczęcie łuków, tak by objęły całe takty, to częsta adiustacja Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 186

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

h i h1 w A (→KG,Wf,Wa)

b i h1 w Wn1

b i b1 w Wn2 (→Wn3)

..
W Wn przed 1. szesnastką dodano  obniżający h na b, a w Wn2 (→Wn3) przesunięto jeszcze  obniżający h1 na b1 sprzed 5. szesnastki przed 3. szesnastkę. Te najzupełniej dowolne zmiany kontynuują adiustacje harmoniczne zapoczątkowane dodaniem  obniżającego h1 na b1 w połowie poprzedniego taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 186

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

cis2 w A (→KG,Wf,Wa)

c2 w Wn1 (→Wn2)

..
Kasownik obniżający cis2 na c2, dodany w Wn1 (→Wn2) w połowie taktu, to ostatnia z dowolnych adiustacji, wynikających z zupełnego niezrozumienia Chopinowskiej progresji w t. 185-186. Znak usunięto w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn