Zagadnienia : Adiustacje Wa
|
t. 196
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Przed dźwiękami b, b2 i b3 w 2. połowie taktu A (→KG→Wn, →Wf1→Wf2) nie ma znaków chromatycznych, obowiązują więc bemole z 1. połowy taktu. Widoczne w A i KG skreślenie znaku przed dolnym dźwiękiem akordu w l.r. (w KG widać, że był to kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Skreślenia A , Adiustacje Wf , Autentyczne korekty KG |
||||||
|
t. 196
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Bemol obniżający a3 na as3 znajduje się tylko w Wn i Wa. Brak znaku w pozostałych źródłach to charakterystyczna dla Chopina niedokładność notacji. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf |
||||||
|
t. 196
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Arpeggio dodane w Wa można uważać za adiustację, choć niewykluczona jest pomyłka – sztycharz mógł np. błednie uznać za arpeggio jedną z linii tworzących klucz wiolinowy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa |
) dowodzi ponadto, iż Chopin w obu rękopisach sprawdził prawidłowość pisowni. Adiustatorzy 
przed tymi nutami (h, h2 i h3). W tekście głównym, dla uniknięcia wątpliwości dodajemy przypominające bemole przed b i b2.
