Zagadnienia : Błędy Wf
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||||
t. 6-7
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W partii pr.r. w Wf widoczne są w tym takcie ślady korygowania aż sześciu błędnych nut. Błędy sztycharza wynikały tu z rutynowego podejścia, zakładającego występowanie najprostszych schematów figuracji – . kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||||
t. 17
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||||||
t. 17
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Brak łuku w wydaniach uważamy za błąd. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||||||
t. 29
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W tekście głównym podajemy najprawdopodobniej jedyną (nie licząc pozbawionego oznaczeń AI) autentyczną wersję znaków artykulacyjnych – wpisane w A cztery kropki staccato, mające w tym przypadku tradycyjne znaczenie niewielkich akcentów. Pozostałe wersje to przypuszczalnie wynik nałożenia błędów i adiustacji wydawców. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |