Zagadnienia : Adiustacje Wn
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 1-4
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Każdy z czterech łuków l.r. zapisanych w A obejmuje cały takt, mimo że ze względu na niewygodny układ graficzny zapis nie zawsze jest precyzyjny. W Wf (→Wa2) odtworzono tylko dwa z nich, w t. 2-3. Podobnie w Wn1, w którym jednak łuk w t. 3 doprowadzono tylko do przedostatniej nuty, as (tę niedokładność poprawiono dopiero w Wn4 i Wn5). W późniejszych Wn i Wa dodano łuk w t. 1. W tekście głównym podajemy wszystkie łuki A, gdyż celowe usunięcie w Wf niektórych z nich jest mało prawdopodobne. Por. t. 9-10. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 4-13
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Dodajemy bemole ostrzegawcze przed es1 w t. 4 i 12 oraz es w t. 5 i 13. Trzy pierwsze dodano już w Wn i Wa4. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
W tekście głównym podajemy ces1 według A (→Wf→Wa2→Wa3). Podobny postęp harmoniczny występuje wielokrotnie w utworach Chopina, np. w Etiudzie Es nr 11, t. 23-25, tak więc nie ma powodu, by podejrzewać tu przeoczenie przez Chopina. Jednak w Wn (i Wa4) dodano przed tym ces1, zmieniając je na c1. Uzupełnienie brakujących znaków chromatycznych stanowiło w Wn podstawowy składnik adiustacji, nie zawsze przy tym trafnie rozszyfrowano intencję Chopina (por. np. Etiudy C nr 1, t. 46, a nr 2, t. 7, As nr 10, t. 23 i 35). Podobnej zmiany ces1 na c1 dokonano w zakończeniu Nokturnu b op. 9 nr 1, wydanego nieco wcześniej w tej samej firmie (11. ósemka w t. 83), zmiana ta, w oczywisty sposób błędna, ilustruje schematyczne podejście adiustatora tego wydania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll
..
Nieprzekreśloną przednutkę w A (→Wf) potraktowano w Wn i Wa jako niedokładność pisowni. W notacji Chopinowskiej nieprzekreślone przednutki często traktowane są zamiennie z przekreślonymi. W tym jednak miejscu skrobania widoczne w A sugerują, że Chopin poprawiał tu zapis rytmiczny i możliwe, że miał na myśli klasyczną długą przednutkę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |