Wa2
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Poprawiony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Trzecie wydanie niemieckie
Wn4 - Czwarte wydanie niemieckie
Wn5 - Piąte wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa2 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
Wa4 - Zmieniony nakład Wa3
porównaj
  t. 7

ces1 w A (→WfWa2Wa3)

!!!   miniat: tylko pr.r. z tego taktu (2 ćwiercnuty bez końcowej kreski taktowej), scieśnione.      Tu TGTU=pusta klisza

c1 w Wn i Wa4

!!!    kaso przed dolną nutą na 2

W tekście głównym podajemy ces1 według A (→WfWa2Wa3). Podobny postęp harmoniczny występuje wielokrotnie w utworach Chopina, np. w Etiudzie Es nr 11, t. 23-25, tak więc nie ma powodu, by podejrzewać tu przeoczenie  przez Chopina. Jednak w Wn (i Wa4) dodano  przed tym ces1, zmieniając je na c1. Uzupełnienie brakujących znaków chroma­tycznych stanowiło w Wn podstawowy składnik adiustacji, nie zawsze przy tym trafnie rozszyfrowano intencję Chopina (por. np. Etiudy C nr  1, t. 46, a nr 2, t. 7, As nr 10, t. 23 i 35). Podobnej zmiany ces1 na c1 dokonano w zakończeniu Nokturnu b op. 9 nr 1, wydanego nieco wcześniej w tej samej firmie (11. ósemka w t. 83), zmiana ta, w oczywisty sposób błędna, ilustruje schematyczne podejście adiustatora tego wydania.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.