Zagadnienia : Błędy Wf

t. 1

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

w A

!!!    miniat: pasek tekstowy krojem tytułowym.   "6me Etude"       To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta)   Miniatury tego i następnych wariantów brać z innych etiud (z pierwszej)

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn1

Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5)

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w dwóch rządkach w miniaturze, a jednym na kliszy

Wa2 (→Wa3)

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w dwóch rządkach

Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w 2 rządkach

..

W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn

t. 9-10

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Dwa łuki A, interpretacja kontekstowa

Jeden łuk w Wf (→Wn,Wa)

!!!      TGTU, ale tylko w t. 10

..

Dwa łuki w A są wyraźnie krótsze niż ich odpowiedniki w t. 1-2, nie ma jednak wątpliwości, że jest to wynik mniej starannej pisowni. Tak też to zrozumiano w Wf (→Wn,Wa), w którym jednak odtworzono tylko drugi łuk, w t. 10. Patrz t. 1-4.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładne łuki A

t. 15

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

f1 iw A

!!!    miniat: od 6. nuty do końca taktu, tylko l.r.      tu pusta klisza

fes1 i fes w Wf

!!!    dwa bemo fes1 i fes; kaso f przed 11. szesnastką!

Wn i Wa

!!!    TGTU

..

Wersja A może być pozostawioną przez nieuwagę pierwotną redakcją tego taktu (a być może i t. 7). W każdym razie korekta Wf – mimo prawdopodobnego błędu w 2. połowie taktu – nie pozostawia tu wątpliwości co do ostatecznej intencji kompozytora. Kasownik przywracający f, w Wf postawiony dopiero przed przedostatnią nutą taktu, w Wn i Wa przesunięto przed 7. szesnastkę, co zapewne trafnie oddaje intencję Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 17

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Bez palcowania w A

'4' w Wf (→Wn)

'3' w Wa i WfS

..

W Wf (→Wn) dolna cyfra palcowania ostatniego akordu pr.r. (4) wydaje się błędna, co potwierdza poprawka dokonana w tym miejscu przez Chopina w WfS. Podobną zmianę wprowadził Fontana w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfS

t. 20

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Bez kropki w Wf (→Wn1)

!!!    miniat:   ta oktawa, tylko l.r.      Tu pusta klisza

G z kropką w A, Wa i Wn2 (→Wn3Wn4Wn5)

!!!    TGTU

..

Brak w Wf (→Wn1) kropki przedłużającej G jest zapewne pomyłką. Znak dodano w Wa oraz Wn2 i dalszych Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn