mUltimate Chopin

op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 47-48

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

 w A

!!!   miniat: 2. połowa t. 47 i t. 48, tylko pr.r., ścieśnione.    Tu TGTU

Wf (→Wn1→Wn2→Wn3)

!!!   t. 47 widły na długość wiązania l.r., 48 od laski e do końca wiązania l.r. Na środku między 5-liniami (niżej niż TGTU)

Wa

!!!    jak Wf, ale w t. 48 zacząć o jedną nutę wcześniej

Wn4 (→Wn5)

!!!   w obu taktach na całą długość wiązania l.r.
..

W A widełki  odnoszą się wyraźnie do krótkich łączników melodycznych prowadzących do akordu neapolitańskiego. W Wf znaki zostały wydłużone, a ich odniesienie do partii pr.r. nie jest oczywiste. Zdaniem redakcji jest to skutek niezrozumienia rękopisu przez sztycharza. W Wa i późniejszych Wn znak w t. 48 wydłużono według t. 47.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 50

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Akcent długi w A

!!!   miniat: od 7. do 10. szesnastki, obie 5-linie.      Tu TGTU

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)

!!!    nad dolną 5-linią
..

Akcent A jest zdaniem redakcji akcentem długim i odnosi się do granego tu przez pr.r. kulminacyjnego fragmentu postępu szesnastek. W wydaniach przybrał on postać zwykłego, krótkiego akcentu, dotyczącego ćwierćnuty l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 50

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

..

Dwa akcenty widoczne w A interpretujemy jako długie, gdyż nie odbiegają od pozostałych na tej stronie rękopisu. W Wf (→Wn,Wa) odtworzono – jako krótki – tylko górny akcent. Ponieważ kompletność Chopinowskiej korekty Wf budzi wątpliwości, tekst główny opieramy w całości na A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 53

Utwór: op. 10 nr 6, Etiuda es-moll

Akcent długi w A i Wa3 (→Wa4)

!!!    miniat: ten takt, tylko dolna 5-linia.    Tu TGTU

Krótki akcent w Wf (→Wn)

Bez znaku w Wa2
..

Widoczny w A akcent należy zdaniem redakcji odczytywać jako długi. Znak Wf nie jest jednoznaczny, co interpretujemy na korzyść zwykłego, krótkiego akcentu. Tak to też odczytano w Wn. Natomiast Wa podaje długi akcent (oprócz pozbawionego znaku Wa2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie