Artykulacja, akcenty, widełki
t. 1
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
W tekście głównym podajemy sugestywny i niewątpliwy akcent pionowy A. Trudno ocenić, czy zastąpienie go w Wf (→Wn,Wa) zwykłym akcentem było wynikiem ingerencji Chopina, czy niedokładności sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf |
|||||||||
t. 1-6
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Rozstrzygnięcie, jakiego rodzaju akcenty Chopin miał w tych taktach na myśli pisząc A, nie jest łatwe. Znaki są różnej długości, wynika to jednak raczej z pospiesznej pisowni, niż chęci różnicowania. Fakt ten przemawia, zdaniem redakcji, za uznaniem ich za najbardziej w tym kontekście naturalne akcenty krótkie. Tak też to odtworzono w Wf (→Wn,Wa). Ze względu na opisane wątpliwości, podajemy także akcenty długie jako możliwe odczytanie A. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||||||
t. 2-4
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Brak akcentu w połowie t. 4 jest przypuszczalnie niedokładnością pisowni A – wydaje się mało prawdopodobne, by takt ten miał być mniej akcentowany niż t. 2. W tekście głównym proponujemy wszystkie akcenty dodane prawdopodobnie w korekcie Wf (→Wn,Wa). Dodane akcenty nie różnią się od sąsiednich, dlatego uwzględniamy obie możliwości ich odczytania – por. t. 1-6. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 2-4
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Znaki , dodane prawdopodobnie przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa), mają z pewnością znaczenie akcentów długich i w tej postaci podajemy je w tekście głównym. W t. 2 znaki w Wn i Wa – choć jest to zapewne przypadek – zupełnie dobrze odpowiadają wielkością Chopinowskim akcentom długim. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 3
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |