|
|
|
|
Występujące w tych taktach akcenty mają w A różną długość, nie wydaje się jednak, by Chopin chciał je różnicować. Znaki w większości są dość długie, ale zdarzają się także zupełnie krótkie (np. na początku t. 3 i 41). Także porównanie z innymi fragmentami nie dostarcza jednoznaczych wskazówek, czy Chopin uważał zwykłe, krótkie akcenty za tak oczywiste w tym kontekście, że pozwolił sobie na niedokładną pisownię, czy zależało mu na długich akcentach, np. dla podkreślenia dwóch pierwszych nut każdej grupy, tworzących szkielet harmoniczny pasażu.
Na pierwszej stronie A w t. 15-17 widać nad partią pr.r. trzy akcenty, z których dwa pierwsze są niewątpliwie krótkie, a trzeci długi. Przyrównanie tej grupy znaków do akcentów w t. 1-6 sugeruje uznanie tych ostatnich za akcenty długie. Z drugiej strony, biorąc pod uwagę akcent długi w t. 38 i akcenty w t. 41-43 (będących powtórzeniem t. 1-3), skłanialibyśmy się do uznania omawianych akcentów za krótkie.
Za krótkimi akcentami przemawia też rozmiar akcentów długich w t. 2 i 4 (w pr.r.), dodanych przez Chopina prawdopodobnie w korekcie Wf.
W tekście głównym proponujemy akcenty krótkie.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji