Zagadnienia : Adiustacje Wn
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »
t. 42-48
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Chopinowskie określenia dynamiczne w t. 42 i 48 podajemy w tekście głównym na podstawie Wf. W pozostałych wydaniach odtworzono je z nieznacznymi zmianami (oprócz Wa2, w którym pominięto cresc. w t. 42). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
||||||||||||||
t. 43
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Laseczka 2. półnuty l.r. w Wf dochodzi tylko do górnej nuty, G, przez co dolna, G1, wygląda jakby miała wartość całej nuty. W Wn i Wa błąd ten poprawiono. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||||||||||
t. 44
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Jako przedostatnią szesnastkę Wf (→Wn1→Wn2) ma d3. O błędzie świadczą poprawki we wszystkich trzech egzemplarzach lekcyjnych. Także w Wa i późniejszych Wn zmieniono tę nutę na e3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Dopiski WfS , Dopiski WfJ |
||||||||||||||
t. 45-46
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Źródła różnią się, jeśli chodzi o notację pauz na końcu tych taktów. Naturalna pisownia KLI, w której partia pr.r. kończy się pauzą, nie została jednak powtórzona w Wf (→Wa2→Wa3). Ponieważ nie jest pewne, czy pominięcie pauz było zamierzone przez Chopina, w tekście głównym proponujemy pauzy w nawiasach jako rozwiązanie wariantowe. Różnica ma zresztą charakter raczej ideowy, niż praktyczny. W pozostałych wydaniach pauzy występują, co zapewne jest wynikiem działań adiustatorów. W Wa4 i Wn3 obie pauzy umieszczono w t. 45, co z pewnością jest błędem. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||||||||
t. 46
|
Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur
..
Nuta dis w Wn jest wynikiem nałożenia błędu Wf1 i adiustacji Wn: przejęte z Wf1 błędne d (bez żadnego znaku chromatycznego) zostało przez adiustatora Wn, skupionego przede wszystkim na uzupełnianiu brakujących znaków chromatycznych, opatrzone i w ten sposób dopasowane do akordu H7. W korekcie Wf2 Chopin zmienił to d na H, przywracając wersję, która – jak o tym świadczy KLI – była od początku jedyną zamierzoną. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- Następna »