Wysokość
t. 2
|
Utwór: op. 45, Preludium cis-moll
..
Brak przednutki w Wn może być skutkiem nieuwagi sztycharza. Nieco większy odstęp między dwiema pierwszymi ćwierćnutami taktu można interpretować jako miejsce zaplanowane właśnie na ten ozdobnik. Nie jest to jednak wcale pewne, gdyż równomierność odstępów między nutami nie jest w Wn ściśle przestrzegana. Z tego względu proponujemy rozwiązanie wariantowe. Łuczek w Wa jest na pewno rutynowym dodatkiem wydawcy. Podobny przypadek występuje w Etiudzie f op. 10 nr 9, t. 64. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
|||||||||||
t. 12
|
Utwór: op. 45, Preludium cis-moll
..
W Wf1 umieszczony jest przed 4. ósemką, gdzie znak ten nie ma żadnego uzasadnienia. Ten oczywisty błąd poprawiono zarówno w Wf2, jak i Wa. Także Wn ma poprawny tekst. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 16
|
Utwór: op. 45, Preludium cis-moll
..
W Wf1 przed 2. ósemką drugiej połowy taktu nie ma . Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wf2 i Wa. Także wersja Wn nie zawiera błędu. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf |
|||||||||||
t. 18
|
Utwór: op. 45, Preludium cis-moll
..
Trudno rozstrzygnąć, czy mamy tu w istocie do czynienia z jedną wersją autentyczną, czy z dwiema. W Wf1 nie ma w tym takcie żadnych znaków chromatycznych, taka niedbałość pisowni (potrzeba kasowników obniżających dis na d nie ulega tu wątpliwości) sugeruje możliwość przeoczenia także obniżającego Gis na G. Z drugiej strony, właśnie podobna obserwacja mogła skłonić adiustatora Wn do dodania w tym miejscu. Tak więc ewentualną jedyną wersją autentyczną mogłoby być zarówno G, jak i Gis. Z tego względu proponujemy rozwiązanie wariantowe. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji |
|||||||||||
t. 18
|
Utwór: op. 45, Preludium cis-moll
..
W Wf1 w całym tym takcie nie ma ani jednego znaku chromatycznego, co oznacza, że podstawą harmoniczną jest tu akord zmniejszony dis-fis-a. Tak też to zrozumiano w Wf2, dodając ostrzegawczy przed 1. ósemką l.r. Chopinowskie poprawki w WfJ oraz wypisana bezbłędnie wersja Wn dowodzą, że intencją Chopina był tu akord D-dur jako podstawa harmonii. Także adiustator Wa dodał odpowiednie kasowniki. Por. także dalszą uwagę w tym takcie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfJ , Adiustacje Wf |