Zagadnienia : Adiustacje Fontany
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »
t. 9
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
W KJ, WnF i Wp 5. ósemka f nie jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. Jest to z pewnością błąd (niedokładność notacji), gdyż konieczność przedłużenia wynika z obecności łuku przetrzymującego tę nutę do półnuty f w t. 10. Ponadto w KJ ostatnia ósemka, f1, zanotowana jest błędnie w postaci dwugłosowej. WfF ma poprawny zapis. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy KJ , Błędy Wp , Błędy wydań Fontany , Adiustacje Fontany |
||||||||||||||||
t. 26-30
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Zakończenia tryli w formie podwójnej przednutki znajdują się w WfF we wszystkich trzech analogicznych miejscach (t. 26, 28 i 30), a w Wp tylko w pierwszych dwóch. Bez względu na to, czy brak końcówki w t. 30 wystąpił jeszcze w [A], czy jest zwykłym przeoczeniem sztycharza, wydaje się mało prawdopodobne, by tryl w tym miejscu należało wykonywać inaczej niż w poprzednich dwóch. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Fontany |
||||||||||||||||
t. 44-45
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Notacja KJ (powtórzona za t. 17-18) odzwierciedla niedokładną, roboczą pisownię [AI]. Zapis WnF jest formalnie poprawny, choć w świetle wersji KJ brak przetrzymania drugiego f można uważać za przeoczenie. Jeszcze więcej wątpliwości budzi wersja WfF, w której odpowiedni łuk pojawia się w wypisanym in extenso powtórzeniu głównej części Poloneza. Notacja jest jednak niedokładna – nutę o wartości ósemki połączono łukiem z następną, występującą o ćwierćnutę później. Powstanie tego błędu, a także niezgodność zapisu t. 44(r)-45(r) zarówno z WnF, jak i z analogicznymi taktami (w obu wersjach WF), można próbować wyjaśnić na wiele sposobów, ale za najprawdopodobniejsze uważamy dodanie tego łuku w najpóźniejszej, pospiesznej korekcie WfF. W tekście głównym podajemy uprecyzyjnioną pisownię [A] (→Wp). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy wydań Fontany , Adiustacje Fontany |
||||||||||||||||
t. 52-61
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Znaczenie i liczba łuków rozpoczynających się od ćwierćnut d i d1 na 2. mierze t. 52-53 i 60-61 nie są jasne. Każdy z dwóch łuków widocznych w KJ można w zasadzie interpretować zarówno jako przetrzymujący, jak i motywiczny, gdyż nie ma pewności, czy kopistka właściwie odczytała notację [AI]. Konsekwentne łuki przetrzymujące w t. 52-53 mogą być w WF wynikiem interpretacji i adiustacji Fontany, na co wskazuje brak podobnej konsekwencji w t. 60-61. Zakładając jednak prawidłowość notacji t. 52-53, proponujemy uzupełnienie brakujących łuków w t. 60-61. Jeśli chodzi o łuki widoczne w źródle podstawowym (Wp), to widząc w nich łuki przetrzymujące, otrzymalibyśmy różne chwyty pianistyczne w analogicznych figurach (t. 52 i 60); przemawia to, zdaniem redakcji, na rzecz odczytania ich jako łuków motywicznych. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wp , Błędy wydań Fontany , Niedokładności KJ , Adiustacje Fontany |
||||||||||||||||
t. 52-61
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Występujące w Wp akcenty nad akordami na 3. mierze t. 52-53 i 60-61, niebudzące wątpliwości ani źródłowych, ani stylistycznych, podajemy w tekście głównym. W KJ wpisany jest tylko pierwszy z nich, co zapewne należy rozumieć jako szkicową sugestię tej samej notacji. Wersja WF z oznaczeniami , których Chopin używał tylko sporadycznie, musi być w tej sytuacji uznana za nieautentyczną. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Fontany |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- Następna »