Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Łuki

t. 4-6

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

..

Nie jest jasne, jak należy rozumieć kombinację
łuków łączących nuty d1 w t. 4-5 i c1 w t. 5-6 ze znakami arpeggio przed akordami na początku t. 5 i 6, gdyż oznaczenia te wydają się być sprzeczne. Rysują się dwie możliwości:

  • uznać łuki za nieprzetrzymujące i arpeggiować całe akordy z powtórnym uderzeniem wymienionych nut;
  • ograniczyć zasięg arpeggiów do dwóch dolnych nut omawianych akordów z przetrzymaniem ich najwyższej nuty.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Ligatura czy łuk

t. 10-12

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Kliniki i łuki od 2. ósemki w A, interpretacja kontekstowa

Łuki całotaktowe w Wn (→Wf,Wa,Ww)

do zrobienia (bez kliników)

..

Wersja Wn (→Wf,Wa,Ww), w której kliniki nad oktawami na początku t. 10 i 12 zostały zlekceważone, a łukami objęto całe takty, wskazuje na mocno już ugruntowane przekonanie sztycharza Wn o generalnej niestaranności Chopinowskich łuków. W tym jednak wypadku, rutynowe dopasowanie ich do wyraźnych struktur rytmicznych z pewnością nie odpowiada intencji Chopina, który we wszystkich powtórzeniach tej frazy (t. 193-195 i 376-378) wpisał wyłącznie łuki biegnące od 2. ósemki taktu.
Za niedokładną trzeba uznać jedynie końcówkę łuku w t. 10, który odczytany dosłownie dochodzi w A tyko do h.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 16

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

2 łuki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.               EZTU = 2 dolne łuki

Ciągły łuk w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU

Bez łuków, alternatywna propozycja redakcji

! miniat: Corel.              Tu bez kliszy 

..

Widoczne w A pod ósemkami pr.r. dwie linie można rozmaicie interpretować, co ilustrują proponowane warianty. Wersję wydań można przy tym uważać za interpretację zapisu A – jest bowiem możliwe, że pierwsza linia, wpisana grubszą kreską, była pomyślana jako przedłużenie drugiej, tak by powstał ciągły, sześcioósemkowy łuk. Refleksja nad funkcją tych łuków, będących wszak tylko uzupełnieniem ciągłego łuku poprowadzonego nad nutami, nasuwa następujące możliwości interpretacji:

  • Łuki mają sygnalizować wewnętrzną strukturę figuracji. Przemawia to za wersją z dwoma łukami, gdyż 6-ósemkowa struktura nie ma raczej zastosowania w dalszej części pasażu.
  • Łuki były tylko pierwszą przymiarką do łukowania, z której Chopin następnie zrezygnował, dopisując górny, kilkutaktowy łuk. Przykłady tego typu niedokończonych poprawek można znaleźć w I cz. Sonaty, np. w t. 179.

W tekście głównym podajemy dwa łuki, jako najbliższe faktycznemu zapisowi. Wersję wydań można uważać za inerpretację alternatywną, a wersję bez łuków za dopuszczalny wariant.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 16

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez łuku w A

Łuk w Wn (→Wf,Wa,Ww)

..

W tekście głównym uwzględniamy łuk dodany w Wn (→Wf,Wa,Ww) – o niedopatrzeniu Chopina przekonują łuki w odpowiednich miejscach analogicznych t. 17-19.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 17-18

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuki w A

! miniat: wycinek.           TGTU = 2 łuki l.r.

Bez łuków w Wn (→Wf,Wa,Ww)

..

Łuki rozpoczynające się w t. 17 są w A mało widoczne, co mogło spowodować ich pominięcie w Wn (→Wf,Wa,Ww). Ponadto zapis partii l.r. na górnej pięciolinii (nieuwzględniony w naszych transkrypcjach) utrudniłby zadanie sztycharzowi, nawet gdyby dostrzegł on te łuki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Błędy Wn