mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 383-384

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcenty długie w A (→Wn→Wa,Ww)

! miniat: wycinek, od 2. ćwierćnuty 383 do 3. ćwierćnuty 383, tylko dolna 5-linia.           TGTU

2 krótkie akcenty, 1 długi w Wf

do zrobienia
..

Charakterystyczne umiejscowienie (po nucie) trzech widocznych w A znaków o pokroju akcentów pozwala uznać je za akcenty długie, mimo iż same znaki bliższe są zwykłym, krótkim akcentom. Tak też je odtworzono w Wn (→Wa,Ww). Czym kierowano się w Wf, zmieniając pierwsze dwa na krótkie akcenty – trudno powiedzieć.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 383

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuk przetrzymujący c2 w A i Wa

! miniat: wycinek A, tylko dolna 5-linia, ta para akordów.                   TGTU

Łuk f2-es2 w Wn (→Wf,Ww)

EZnieU
..

W tekście głównym podajemy łuk wpisany w A, wyraźnie na wysokości c2. Przypisanie go w Wn (→Wf,Ww) do wewnętrznych nut akordów (f2-es2) to dowolność sztycharza Wn. Dowolną adiustacją jest zapewne także przeniesienie łuku na wysokość c2 w Wa – wydawca ten nie miał wszak dostępu do A, natomiast ingerował w notację łuków pomiędzy parami akordówi l.r. w tym miejscu, dodając łuki w następnym takcie, w którym Chopin ich nie wpisał.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 384-385

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Bez łuków w A (→Wn→Ww)

! miniat: wycinek,                 Tu bez kliszy 

Łuk w Wf

as-g1 przy główkach

Łuki w Wa

łuk nad 2. i 3. akordem 384 (nad laskami) + łuk f1-es1 384-5 (EZnieU1)
..

Łuki dodane w Wf i Wa, choć z pewnością nieautentyczne, najprawdopodobniej odpowiadają zamierzonemu przez Chopina wykonaniu.
Drugi łuk dodany w Wa jest niekompletny – pominięto jego dokończenie w t. 384, w nowej linii tekstu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf

t. 384

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia.            TGTU

Bez znaku w Wn (→Wf,Wa,Ww)
..

Mały i przecięty kreską taktową akcent został pominięty w Wn (→Wf,Wa,Ww). Znak interpretujemy jako akcent długi ze względu na jego podobieństwo do poprzednich trzech i w tej postaci odtwarzamy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn

t. 385

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Akcent dla obu rąk w A (→Wn→Wa)

! miniat: wycinek Wn, pół taktu, obie pięciolinie.             EZTU

Akcent dla pr.r. w Wf i Ww

EZnieU
..

Umiejscowienie akcentu długiego na początku taktu może budzić wątpliwości. W Wn (→Wa) znak wydaje się dotyczyć obu pięciolinii, natomiast w Wf i Ww – raczej górnej. Co ciekawe, kwestia ta pojawia się także przy interpretacji A, w którym znak ten ma ramiona różnej długości, co utrudnia ocenę jego odległości od pięciolinii i nut. Zdaniem redakcji, obie wersje są graficznie niesprzeczne z zapisem A, choć akcent dotyczący obu pięciolinii wydaje się bardziej naturalnym odczytaniem. Wersję tę przyjmujemy zatem w tekście głównym. Z drugiej strony, przydzielenie znaku do pr.r. pozwala zachować schemat akcentacji poprzednich dwóch taktów, w których akcentowane są tylko subdominantowe akordy l.r., przypadające na 2. i 4. ćwierćnutę. Wersję tę uznajemy zatem za rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności A , Niedokładności Ww