mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 4-12

Utwór: op. 10 nr 11, Etiuda Es-dur

..

W A w t. 4 (i będącym jego powtórzeniem t. 12) widełki  obejmują swym zasięgiem 2. i 3. akord taktu. Tak też to mniej więcej odtworzono w Wf, jednak drobne niedokładności spowodowały, że w Wn w t. 12 znak przybrał formę akcentu, a w Wa w obu miejscach wydrukowano go o ósemkę wcześniej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa

t. 4-12

Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur

Akcenty długie w A

!!!    miniat: 2. i 3. ósemka t. 4 i 12, z odstępem i numerami taktów.      Tu tr=akcenty długie po 1. akordzie i jedną linię wyżej (wg corela);    red=TGTU

Akcent długi w Wf (→Wa2)

!!!    tylko w t. 4

Akcent krótki i kropki w Wn

!!!   akcent w t. 4, kropki pod akordami w t. 12

Dwa akcenty w Wa3 (→Wa4)

!!!   długi w t. 4, krótki w 12
..

Znaki wpisane w A pod akordami w t. 4 i 12 uważamy za akcenty długie. Tylko pierwszy z nich został odtworzony w Wf (→Wa2). W Wn znak w t. 4 przybrał formę zwykłego, krótkiego akcentu, a w t. 12 oba akordy opatrzono kropkami staccato. W Wa3 (→Wa4) w t. 12 dodano akcent krótki. Zdaniem redakcji, tylko wersja A jest autentyczna.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 4

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

..

W Wf (oprócz Wf4) brakuje pięciu potrzebnych znaków chromatycznych – kasowników przed d2 i h oraz krzyżyków przed fis, fis2 i gis2. Ta oczywista niedokładność z pewnością ma źródło w pisowni [A]. Podobnie w KG, w którym jednak Chopin dopisał  podwyższający b na h. W KG (→Wn) brak ponadto kasowników przed ostatnią oktawą pr.r. – może to być przeoczenie kopisty lub późniejsze uzupełnienie w [A]. W pozostałych źródłach znaki uzupełniano (wszystkie dodatki można przypisać adiustacji): trzy dodano w Wa1 i Wf4, cztery w Wn; tylko Wa2 ma poprawną notację. Por. t. 24.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Adiustacje Wf , Niedokładności KG , Autentyczne korekty KG

t. 4-5

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk do t. 5 w A, Wa i Wn2

!!!   miniat: nic.                TGTU

Łuk w t. 4 w Wn1 (→Wf)

tylko do ostatniej ósemki w t. 4
..

Krótszy łuk Wn1 to – wraz z poprzednim – wyrazisty przykład dezynwoltury, z jaką sztycharz Wn1 traktował łukowanie zapisane w A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 4

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

Akcent długi w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.             TGTU

Akcent krótki w Wa

 
..

Precyzyjne rozróżnienie między długimi i krótkimi akcentami, charakterystycznymi dla notacji Chopina, oraz przydzielenie ich do prawej lub lewej ręki jest niemożliwe wobec braku autografu i widocznych niedokładności pierwszych wydań. W Wf w niektórych przypadkach można dostrzec różnice między akcentami, w mniejszym stopniu dotyczy to także Wn, natomiast adiustator Wa prawie wszystkie akcenty odtworzył jako krótkie. Nie można stwierdzić jednoznacznie, w których miejscach notacja Wf wiernie odzwierciedla pisownię Chopina (która też bywa nieprecyzyjna), a gdzie długość akcentu jest rezultatem przypadku czy niedokładności.
Staramy się odtworzyć intencję kompozytora, biorąc pod uwagę jego zwyczaje w tym zakresie, udokumentowane źródłowo w innych kompozycjach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf