Zagadnienia : Umiejscowienie oznaczeń
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 15
- Następna »
t. 10-12
|
Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll
..
Krótkie widełki w t. 10 i 12, mające wyraźnie charakter akcentów długich, odtwarzamy na podstawie Af (w Wf i Wa przeniesiono je pod partię pr.r.). Brak tych znaków w Wn jest najprawdopodobniej niedopatrzeniem Chopina – w analogicznych t. 102-104 to właśnie Wn jako jedyne ma te znaki. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf |
|||||||||||||||||||
t. 10
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Umiejscowienie znaku w Wf to niemal na pewno rezultat rutynowego podejścia sztycharza Wf, który przeniósł znak znad wiązania na stronę główek nutowych – takie położenie znaków jest z reguły preferowane, gdy na pięciolinii zapisana jest tylko jedna linia melodyczna (tak samo umieszczony jest pierwszy tryl w tym takcie, co jednak nie wpływa na jego znaczenie). W omawianym miejscu zapis ten, sugerujący, że odnosi się do eis1, jest z pewnością sprzeczny z zamysłem Chopina, o czym świadczy sens muzyczny, poparty notacją bazującego na [A] Wn. W WfS znak został skreślony i wpisany nad gis1, prawidłowy tekst ma również Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Dopiski WfS |
|||||||||||||||||||
t. 15
|
Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur
..
Kropki staccato pod ósemkami Chopin dodał w korekcie Wf (→Wn,Wa). W Wn zastosowano krótki akcent, a ponadto w Wn1 (→Wn1a) i ponownie w Wn5 znak przeniesiono nad ćwierćnutę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 17
|
Utwór: op. 28 nr 18, Preludium f-moll
..
W tekście głównym odtwarzamy bardzo precyzyjne oznaczenia wykonawcze dla akordu na 2. mierze taktu w A: akcenty długie nad f4 i akordem l.r. oraz kropkę staccato pod f3. Oba znaki dla pr.r. zostały przeoczone zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf1, co w pewnym stopniu jest usprawiedliwione, gdyż oba są mało widoczne. Akcent l.r. (krótki) umieszczono w Wf pod akordem, przez co oktawa pr.r. w ogóle nie jest akcentowana. W Wf2 starano się to naprawić, dodając pod nią akcent długi. Wprowadzenie akcentu pionowego w Wa to dowolność typowa dla tego wydawcy – por. poprzedni takt. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wf , Błędy KF |
|||||||||||||||||||
t. 20-21
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Krótszy łuk Wf (→Wn1,Wa) to z pewnością wynik zbyt dosłownego odczytania A. Ponadto w Wf (→Wa) łuk umieszczono pod pięciolinią. Układ graficzny Wn jest pod tym względem zbliżony do A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 15
- Następna »