Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 532

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Zachowujemy oryginalne umiejscowienie wskazówki staccato. Może ona oznaczać stopniową zmianę artykulacji z legato na staccato w trakcie pochodu chromatycznego.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki położone centralnie

t. 532

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Pominięcie w Wa ​​​​​​​ ostrzegawczego przed fis2 mogło być celowym zabiegiem – nawet niezbędne znaki zmieszczono z najwyższym trudem pomiędzy gęsto upakowanymi nutami.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 532-533

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk do e3 w A i Wn

!!!   miniat: t. 532 i początek 533, tylko górna 5-linia, wycinek.                         TGTU

Bez łuku w KF

Łuk do dis3 w Wf (→Wa)

..

Brak łuku w KF to niewątpliwe przeoczenie, uzupełnione w Wn. Także krótszy łuk Wf (→Wa) jest zapewne pomyłką.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Błędy KF

t. 533

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Seksta w Wa i KG (→Wn)

!!!!   [miniat : ta ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia.

TGTU

Oktawa w Wf

..

Seksta cis2-a2, przyjęta do tekstu głównego za Wa i KG (→Wn), stanowi zarówno harmoniczne domknięcie pasażu, jak i łącznik melodyczny między dźwiękami cis2 w t. 529 i 534. Autentyczność oktawy a1-a2 w Wf nie jest pewna – pomyłka sztycharza wydaje się tu całkiem prawdopodobna. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błąd tercjowy

t. 533

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

e-g w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 4 ósemki, tylko dolna 5-linia.               e na 2. ósemce, g na 3.

g-e proponowane przez redakcję

TGTU

..

W wersji źródłowej występują wyraźnie słyszalne, w tym kontekście niezręczne oktawy równoległe e-e1 i g-g1. Porównanie z analogicznym t. 178 wskazuje – wobec braku argumentów za różnicowaniem tych taktów – na możliwość błędnego przestawienia nut przez sztycharza Wf. Błędy tego typu zdarzały się w pierwszych wydaniach utworów Chopina, np. w Preludium b op. 28 nr 16, t. 2 (w Wn). Niewykluczone również, że jest to pierwotna wersja tego miejsca, w t. 178 poprawiona, a tu pozostawiona przez nieuwagę. Na możliwość tę wskazuje rysunek melodyczny tego taktu, analogiczny do poprzedniej figury – wykorzystanie w akompaniującej figurze przed chwilą słyszanego schematu stanowi naturalny punkt wyjścia w procesie komponowania.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca