mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy powtórzone Wa

t. 241-242

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

..

W Wf (→Wa1→Wa2) w pr.r. brak początku łuku, który jest kontynuowany w kolejnym takcie w nowej linii. Błąd poprawiono w Wn. Natomiast w Wa3 zapis jest niejednoznaczny – adiustator dodał osobny łuk dla trioli na końcu t. 241 i pozostawił wydłużony początek łuku w t. 242.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niepewna kontynuacja łuku , Błędy powtórzone Wa

t. 247

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W A (→Wf→Wa) nie ma  przywracającego b2 na przedostatniej ósemce. Porównanie z podobnymi zwrotami oktawę wyżej i niżej dowodzi przeoczenia Chopina w tym miejscu. Znak dodano w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 252

Utwór: op. 22, Polonez

..

Tak jak w t. 232, w żadnym ze źródeł nie ma  przywracającego b2 na początku ostatniej trioli.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 254

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

We wszystkich wydaniach takt ten otwiera nową linijkę, a do pierwszej nuty l.r. (B) dochodzi łuk, który wydaje się kontynuować łuk z poprzedniego taktu. W poprzednim takcie nie ma jednak łuku w partii l.r., co wskazuje na pomyłkę, zapewne przy przedłużaniu łuku pr.r. W przyjętym w naszych transkrypcjach podziale na linijki sensowne odtworzenie tego zapisu jest niemożliwe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 257

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

f3 w akordzie w ApI i A

! miniat: wycinek;                     tr = EZnieU = nuty i akcent, bez bemola;               red z bemolem

d3 w Af, Wf1 (→Wf2) i Wn2 (→Wn3,WfSB)

EZTU = nuty, znaki chromatyczne i akcent

es3 w Wn1 (→Wa)

! miniat: wycinek Wa1;                                  EZnieU1
..

Wersja ApI i A z f3 jako najwyższą nutą akordu na 2. mierze taktu jest niemal na pewno pomył­ko­wa, a od początku zamierzone przez Chopina było d3. Przemawia za tym:

  • d3 w tym miejscu w Af, napisanym niemal na pewno wcześniej niż A;
  • analogia melodyczna motywów na począt­ku t. 255 i 257 ze wznoszącymi sekstami, odpowiednio des1-des3-b3 i f1-f2-d3;
  • d3 w Wf1 (→Wf2), co wobec błędnej wersji Wn1 (patrz niżej) musiało być efektem korekty, najprawdopodobniej Chopinowskiej;
  • naturalność oktawowego chwytu piani­stycznego.

Omawiana nuta jest ponadto w A zapisana nie­dokładnie, tak iż w Wn1 (→Wa) odtworzono ją jako es3. W Wn2 (→Wn3,WfSB) zmieniono ją na d3, co mogłoby być jedną ze zmian podpo­wiedzianych przez Chopina, jeśli dopuścić możli­wość jego współudziału w redagowaniu Wn2.

Nierozwiązany akord nonowy musiał być przez wykonawców traktowany jako błąd, a narzucającą się poprawką (zwłaszcza bez dostępu do A) jest zmiana es3 na d3. Z tego względu w transkrypcji merytorycznej (wersja "redakcja") tych źródeł podajemy d3. W ten sposób poprawiono to również

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A , Niedokładna wysokość nut A , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa