mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 447

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

Brak znaku w Wf (→Wn,Wa1)

w Wa2 (→Wa3)

[] proponowane przez redakcję
..

Trudno stwierdzić, czy brak znaku  po  w t. 444 to przeoczenie (Chopina lub sztycharza Wf), czy np. skutek niepewności kompozytora co do właściwej pedalizacji. W tekście głównym dodajemy znak zdjęcia pedału, w przekonaniu, że najprawdopodobniej Chopin miał jednak na myśli kolejny czterotaktowy pedał harmoniczny, jak w t. 436-439 i 440-443. Podobne uzupełnienie wprowadzono już w Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa

t. 448-449

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

2 znaki  w Wf (→Wn)

1. widełki od połowy (pod c1) do końca taktu (pod f1); 2. widełki od pocz. t. 449 (pod. g1), koniec jak TGTU

od c1 w Wa

jedne widełki, początek pod c1 (połowa taktu), koniec jak TGTU

od b proponowane przez redakcję

widełki TGTU
..

W Wf t. 449 rozpoczyna nową linię tekstu. W takiej konfiguracji w czasach Chopina przedłużenie widełek dynamicznych nie zawsze oznaczano w przyjęty współcześnie sposób – czasem stosowano dwa zwykłe znaki, w tym przypadku . O tym, że intencją Chopina było tu z pewnością jednolite crescendo, przekonują choćby oznaczenia w analogicznych t. 450-451 i 452-453. Interpretację taką przyjęto w Wa. Natomiast w Wn odtworzono dosłownie zapis Wf, mimo że układ tekstu w Wn pozwalał na użycie jednego znaku. W tekście głównym początek widełek umieszczamy zaraz po , gdyż nieco późniejsze rozpoczęcie znaku w Wf z pewnością wynikło z zapisania pierwszych szesnastek pr.r. na dolnej pięciolinii.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 449-451

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk od 2. miary w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2 miary, tylko górna 5-linia.                 Tu łuk od 5. szesnastki + podniesiony palec nad tą oktawą.

Bez łuku w Wn3

Łuk od 1. miary proponowany przez redakcję

TGTU w tym takcie
..

Porównanie z analogicznym t. 453 wskazuje na najprawdopodobniej niedokładną notację początku łuku w źródłach. Za objęciem łukiem pierwszej grupy szesnastek przemawia także Chopinowskie palcowanie, niewątpliwie wskazujące na wykonanie tych figur legato.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn

t. 450-452

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Niekompletne łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. i 3. miara 450, tylko górna 5-linia.            łuk nad 2 grupami 450 (od kontynuacji) + łuk nad 2 ostatnimi grupami 452.

Łuk w t. 452 w Wn3

Łuki proponowane przez redakcję

TGTU
..

Zarówno koniec łuku w t. 450, jak i początek nowego łuku w t. 452 wypadają w miejscach nieuzasadnionych muzycznie. Nasuwa to podejrzenie niedokładnej lub wręcz pomyłkowej notacji. Na możliwą przyczynę tej niedokładności wskazuje korelacja łuków i przenośnika oktawowego – pierwszy łuk kończy się tam, gdzie w źródłach rozpoczyna się przenośnik oktawowy, a drugi rozpoczyna się zaraz po zakończeniu przenośnika. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w autografie Etiudy Es op. 10 nr 11, t. 40-42, możliwe więc, że za niedokładne łuki odpowiada tu sam kompozytor. W tekście głównym przedłużamy łuki tak, by obejmowały wszystkie szesnastki, przy tym w t. 452 proponujemy rozpoczęcie nowego łuku ze względu na początek czterotaktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Błędy Wn

t. 451-452

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk do gis w A (→KF), odczyt dosłowny (→Wn1)

!!!   miniat: od 2. miary t. 451 do początku 452, tylko dolna 5-linia, wycinek.                         EZnieU

Łuk do e w A (→KF), interpretacja kontekstowa (→Wf→Wa) i w Wn2 (→Wn3)

EZTU
..

Łuk w A (→KF) dochodzi do kreski kończącej t. 451, ale jej nie przekracza, tak iż nie jest pewne, czy ma objąć półnutę e w następnym takcie, czy nie. W tekście głównym przyjmujemy tę pierwszą możliwość jako bliższą notacji analogicznych t. 349-350, w których odpowiednia półnuta z całą pewnością jest łukiem objęta. Tak też odczytano ten łuk w Wf (→Wa), natomiast w Wn1 zakończono łuk na ostatnim gis w t. 451.
W Wf łuk rozpoczyna się już pod tercją górnego głosu w t. 450, co jest oczywistą niedokładnością.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A