mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Fontany

t. 41

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Dwa łuki w A

!!!   miniat: wycinek, ten akord z przydatkami, obie pięciolinie.                      TGTU

Arpeggio od G w KF (→Wn)

EZnieU

Arpeggio od g w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Nie jest jasne, jak należy rozumieć dwa łuki wpi­sane w A przed akordem z przednutką. Z pewno­ścią wyznaczają one podział między ręce, mogą też jednak – oba lub tylko górny – oznaczać ar­peggio. Tak właśnie – jako arpeggio – zinterpre­tował pisownię Chopina zarówno Fontana w KF (→Wn), jak i sztycharz Wf (→Wa). Jednakże, mimo iż Chopin wielokrotnie oznaczał arpeggia za pomocą pionowych łuków, zwłaszcza w póź­niejszym okresie twórczości, w autografie Preludiów stosował jeszcze konwencjonalne, pionowe wężyki – por. Preludium cis nr 10, zakończenia Preludiów a nr 2, G nr 3, D nr 5, fis nr 8, E nr 9, a także t. 7 w Preludium Fis nr 13 i początki fraz w Preludium F nr 23. Dlatego też w tekście głównym pozostawiamy notację A, a za najprawdopodobniejszą jej realizację uwa­ża­my poprzedzony przednutką niearpeggio­wany akord obu rąk. Wykonania wskazane przez obie pozostałe pisownie źródłowe – ciągłe arpeggio całego akordu obu rąk i arpeggio tylko w pr.r. – można traktować jako warianty.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Fontany

t. 41

Utwór: op. 28 nr 22, Preludium g-moll

Nieprzekreślona przednutka w A

!!!   miniat: wycinek przednutka i półnuta, tylko dolna 5-linia.                     EZTU = chorągiewka przednutki

Przekreślona przednutka w KF (→Wn) i Wa2

EZTU + EZnieU = chorągiewka i kreska

Drobna ćwierćnuta w Wf (→Wa1)

Tu bez kliszy 
..

W tekście głównym zachowujemy Chopinowską notację przednutki jako drobnej, nieprzekreślonej ósemki. Pozostałe zapisy źródłowe są nieautentyczne – przekreślanie przednutek było stałą manierą Fontany, a pominięcie chorągiewki to jeden z częstszych błędów Wf. Pisownie te są zresztą w tym kontekście równoznaczne, gdyż Chopin dość często nie przywiązywał wagi do formy zapisu przednutek – por. np. Preludia a nr 2, t. 5 i analog. czy Mazurek g op. 24 nr 1, t. 41.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Fontany

t. 42-44

Utwór: op. 28 nr 21, Preludium B-dur

..

Chopin użył w tych taktach ostrzegawczych kasowników przed a(1) i g(1) w t. 42 oraz d(1) w t. 43. W KF (→Wn) i Wa dodano jeszcze  przed G w t. 44. W tekście głównym uwzględniamy wszystkie te znaki, a ponadto proponujemy kasowniki przed d1(2) w t. 42 i g(1) w t. 43.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Fontany

t. 43-58

Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll

..

W każdym z t. 44-46, 49, 52, 56 i 58 partia l.r. jest w A (→KF) oznaczona znakiem •/• jako powtórzenie poprzedzającego taktu. Ponadto w KF kopista wbrew A oznaczył w ten sposób cały t. 48. Skrótowa pisownia użyta została w rękopisach także w pozostałych taktach dla oznaczenia 2. połowy taktu – t. 43, 47, 48 (tylko A), 50, 51, 53-55 i 57. Zbliżonej notacji użyto również w Wf, oznaczając 2. połowę taktu znakiem / w t. 43-54 i 57-58.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Skrótowy zapis A , Adiustacje Wf , Adiustacje Fontany

t. 43-46

Utwór: op. 28 nr 24, Preludium d-moll

..

W A nie ma  obniżającego a na as w t. 43 i trzech następnych, oznaczonych w partii l.r. jako jego powtórzenie. Oczywistą niedokładność poprawiono zarówno w KF (→Wn), jak i Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Fontany , Niedokładności A