|
Dwa łuki w A !!! miniat: wycinek, ten akord z przydatkami, obie pięciolinie. TGTU |
|
|
EZnieU |
|
|
EZnieU1 |
Nie jest jasne, jak należy rozumieć dwa łuki wpisane w A przed akordem z przednutką. Z pewnością wyznaczają one podział między ręce, mogą też jednak – oba lub tylko górny – oznaczać arpeggio. Tak właśnie – jako arpeggio – zinterpretował pisownię Chopina zarówno Fontana w KF (→Wn), jak i sztycharz Wf (→Wa). Jednakże, mimo iż Chopin wielokrotnie oznaczał arpeggia za pomocą pionowych łuków, zwłaszcza w późniejszym okresie twórczości, w autografie Preludiów stosował jeszcze konwencjonalne, pionowe wężyki – por. Preludium cis nr 10, zakończenia Preludiów a nr 2, G nr 3, D nr 5, fis nr 8, E nr 9, a także t. 7 w Preludium Fis nr 13 i początki fraz w Preludium F nr 23. Dlatego też w tekście głównym pozostawiamy notację A, a za najprawdopodobniejszą jej realizację uważamy poprzedzony przednutką niearpeggiowany akord obu rąk. Wykonania wskazane przez obie pozostałe pisownie źródłowe – ciągłe arpeggio całego akordu obu rąk i arpeggio tylko w pr.r. – można traktować jako warianty.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Fontany
notacja: Ozdobniki