mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 494-501

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

8 akcentów długich w A

!!!   miniat: nic.                  TGTU

7 akcentów krótkich i 1 długi w Wn1

długi tylko 497

7 krótkich akcentów w Wf

same krótkie, 501 nic

8 krótkich akcentów w Wa i Wn2
..

Spośród wpisanych w A ośmiu akcentów długich, w Wn1 odtworzono w tej postaci tylko znak w t. 497, co oczywiście jest przypadkową niedokładnością. Znak w tym takcie jest nieco dłuższy także w Wf (→Wa), różnica jest jednak tak mała, że trudno ją uznać za znaczącą. W Wn2 wszystkie akcenty ujednolicono.
W Wf pominięto ostatni znak, w t. 501, zapewne wskutek przeoczenia. Akcent dodano w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 495

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Akcent krótki w Wa i KG (→Wn)

!!!   [miniat : ten takt, tylko dolna, bez resztek określeń.]

Akcent długi w Wf
..

Akcent długi Wf wydaje się tu lepiej współgrać z charakterem frazy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 495-515

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

11 akcentów długich w A (interpretacja kontekstowa)

!!!   miniat: nic.             EZTU Akc pr.r. długie

9 krótkich akcentów w KF (→Wn1)

EZnieU Akc pr.r. krótkie oprócz t. 505 i 507, gdzie nic

8 akcentów długich i 3 krótkie w Wf

EZTU Akc pr.r. długie oprócz 501, 503 i 505, w których EZnieU Akc pr.r. krótkie

10 krótkich akcentów i 1 długi w Wa

krótki 515

11 krótkich akcentów w Wn2 (→Wn3)

EZnieU Akc pr.r. krótkie
..

W całym tym fragmencie (do t. 515) akcenty pod półnutami dolnego głosu pr.r. mają różne długoś­ci, nie są też jednoznaczne, jeśli chodzi o kształt. W rezultacie ustalenie, czy w danym takcie Chopin miał na myśli akcent długi, czy krótki, jest bardzo problematyczne. Przyjmujemy, że są to akcenty długie, gdyż:

  • półnuty te są częścią motywu powtarza­nego jako ostinato, nie ma więc powodu, by je różnicować;
  • nawet najkrótsze z nich (t. 499, 507 i 515) są wyraźnie dłuższe od wszystkich akcentów l.r., niewątpliwie krótkich (t. 493-494, 496-502 i 508-515).

Podobnie jak w t. 311-333, pozostałe źródła nie zawierają śladów Chopinowskiej ingerencji w tej materii. Różnice wielkości znaków w KF są mini­malne, tak iż przyjmujemy – zgodnie z Wn – że są to krótkie akcenty. Fontana pominął przy tym znaki w t. 505 i 507, co uzupełniono w Wn2 (→Wn3). W Wf długość akcentów ustalamy, przyrównując je do niewątpliwie krótkich akcen­tów l.r. Daje to krótkie akcenty jedynie w t. 501, 503 i 505. Czy różnice te były zamierzone przez sztycharza, nie jest pewne, gdyż użycie dłuż­szych lub krótszych znaków nie jest ani muzycz­nie konsekwentne, ani odpowiadające różnicom w A. Wa ma krótkie akcenty wszędzie z wyjąt­kiem t. 515, w którym znak jest wyraźnie większy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy KF , Niedokładności KF

t. 495-503

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcenty długie w A

!!!   miniat: wycinek t. 495, tylko dolna 5-linia.              TGTU = 2 długie 495 i 503.

Bez znaków w KF (→Wn1)

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

zamiast długich
..

Gdy w basie występuje septyma akordu dominantowego, Chopin opatruje ją w A akcentem długim (t. 495 i 503). Znaki zostały pominięte przez Fontanę w KF (→Wn1), natomiast w Wf  (→Wa) odtworzono je jako krótkie. Krótkie akcenty dodano w Wn2 (→Wn3), słusznie podejrzewając niedokładność pisowni KF i Wn1. Szczególną rolę tych właśnie nut podkreśla także łuk łączący każdą z nich z podstawą basową w następnym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Błędy KF

t. 504-507

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Długi, krótki i 2 długie akcenty w A (odczyt dosłowny)

!!!   miniat: nic                       EZnieU = akc. dł. 504, 506 i 507 + 2 bemole i linie dodane + EZTU 505

3 krótkie akcenty w KF

EZTU bez 507

2 krótkie akcenty w Wn1

EZTU 504-5

4 krótkie akcenty w A (interpretacja kontekstowa→Wf→Wa) i Wn2 (→Wn3)
..

Trzy z czterech akcentów l.r. w tych taktach są w A dłuższe od innych, niewątpliwie krótkich akcentów (choć nie tak długie jak ten w t. 503). Pozostałe źródła mają tylko krótkie akcenty, przy czym w KF brak ostatniego, a w Wn1 dwóch ostatnich. Jako wersję A podajemy odczyt dosłowny, z trzema akcentami długimi. W tekście głównym przyjmujemy jednak krótkie akcenty, gdyż Chopin wskazał umiejscowieniem akcentu – pod lub nad nutami – czy odnosi się on do ćwierćnuty (nad, krótki akcent), czy półnuty (pod, długi), a omawiane akcenty wpisane są nad nutami.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy KF