op. 22, Polonez

Wa1 oparte jest na egzemplarzu korektowym Wf, niezawierającym części Chopinowskich poprawek. Najważniejsze z nich wymienione są w charak­te­rystyce Wf1, inne miejsca zachowane w Wa1 w nieostatecznej postaci to np.:

• t. 59-60, w których brak bemoli obniżających d² na des²,
• t. 105 z inaczej enharmonicznie zapisaną 4. szesnastką,
• t. 114 bez  ostrzegawczego przed as²,
• t. 122, w którym na 1. mierze taktu występują dwie ósemki, a nie rytm punktowany,
• być może t. 221, w którym Wa1 ma wskazówkę brillante, zamiast występującego w Wf1 risoluto.

W Wa1 wprowadzono liczne adiustacje, w większości oparte na porównaniu miejsc analogicznych (część z nich można z pewnością uznać za uzasadnione), np.:

•  zamiast  w t. 5,
• dodano łuki, np. w t. 19, 23, 41-42, 67,
• dodano znaki pedalizacji, np. w t. 27, 46, 54, 125,
• dodano znaki staccato, np. w t. 43, 52-53,
• dodano akcenty, np. w t. 70, 142-144,
• dodano łuk przetrzymujący d w t. 93,
• przesunięto początek łuku w t. 101, podzielono łuk w t. 120-121,
• dodano wskazówki Tutti i Solo w t. 264-265 i 268-269.

Niektóre zmiany są najzupełniej dowolne:

• liczne zmiany kroju akcentów na pionowe, np. w t. 47-50 czy 129-130,
• zmiana akcentu długiego na widełki  w t. 31,
• zmiany i uzupełnienia artykulacji w t. 133-137,
• dodanie  obniżającego a¹ na as¹ w t. 190,
• dodanie es do seksty g-es¹ w t. 241.

Poprawiono kilka błędów Wf, np. wartość rytmiczną 1. nuty pr.r. w t. 31, kwarty es¹-a¹ w t. 76, szesnastki pr.r. na początku t. 95.

Bardzo starannie zadiustowano też notację przygodnych znaków chromatycznych, tak iż Wa1 jest pod tym względem zdecydowanie bliższe poprawności niż Wf1 czy Wn1.

Mimo obszernej adiustacji, niektóre błędy pozostały niepoprawione, popełniono też nowe, np. w t. 37 (b²-d³ zamiast b²-es³), 87 (szesnastki zamiast trzydziestodwójek), 128 (f zamiast d), 129 (Es-es zamiast C-c), 149 (brak  obniżającego G na Ges), 151 (ósemka zamiast szesnastki) czy 152 (brak  przywracającego d³).

Prezentowany w mUltimate Chopin egzemplarz pochodzi z najwcześ­niejszego znanego nakładu, datowanego na początek 1841 r.* Stosun­kowo duża ilość adiustacji dotyczących wskazówek wykonawczych, opartych np. na porównaniu miejsc analogicznych, sugeruje, że może to być już poprawiony nakład oryginalnego pierwodruku Wessla.

^* Data ustalona na podstawie strony końcowej, reklamującej różne wydawnictwa Wessla. Informacja za Annotated Catalogue Online.