op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Wf1 obejmowało Koncert w wersji na jeden fortepian oraz sprzedawane opcjonalnie głosy orkiestrowe. Zarówno niniejsza charakterystyka, jak i wszystkie uwagi szczegółowe odnoszą się – z nielicznymi tylko wyjątkami – do wersji na jeden fortepian, obejmującej partię fortepianu solo i autenty­czne wyciągi fortepianowe partii orkiestrowych (Tutti).

Wf1 zostało oparte na odbitce korektorskiej Wn1 nieuwzględniającej ostatnich retuszów. Prawdopodobne przykłady takich sytuacji to np. brak klucza wiolinowego w t. 64.

Chopin z pewnością korygował Wf1, co jednak nie oznacza, że każdą trafną zmianę wersji Wn1 należy przypisywać jego ingerencji – drobne, oczywiste poprawki notacji znaków chromatycznych mogły być dziełem adiustacji. Niewątpliwe i prawdopodobne Chopinowskie korekty obejmują m.in.:

• dodanie przednutki as¹ w pr.r. na początku t. 11,
• dodanie f w partii pr.r. w t. 63-64,
• przeniesienie 2. ćwierćnuty oktawę niżej w t. 68 i 76,
• zmiana Es na G[es] w t. 75,
• usunięcie błędnego przenośnika oktawowego w t. 102-103, 337-340,
• dodanie bemoli obniżających g¹⁽²⁾ na ges¹⁽²⁾ w t. 124,
• zmiana akordu na 2. mierze t. 191,
• przetrzymanie półnuty F-f w t. 220-221,
• dodanie ostrzegawczego przed f³ w t. 237,
• uzgodnienie partii l.r. z akompaniamentem orkiestry w t. 243-244,
• dodanie d² na początku t. 352,
• uproszczenie 3. ćwierćnuty l.r. w t. 366 i 368,
• poprawka i uprecyzyjnienie notacji akordów w t. 374-376,
• uzpełnienia akordów pr.r. w t. 404-405,
• dodanie w t. 405,
• zmiana dis² na es² w t. 415, 423 i analog.,
• zmiana g² na d² w t. 476,
• dodanie a³ i a² w t. 485,
• dodanie akcentów w t. 486-487,

Autentyczność niektórych zmian pojawiających się w Wf1 wydaje się niepewna lub wątpliwa, np. przedłużenie łuku w t. 195-196, zastąpienie przez w t. 311 czy zmiana b¹ na g¹ w t. 345.

Mimo obszernej korekty Wf1 zawiera znaczną liczbę błędów wysokościo­wych, chromatycznych i in., np.:

• błędy tercjowe w t. 5, 252, 267, 288, 296, 327, 487,
• wymienione w charakterystyce Wn1 i niepoprawione w Wf1 błędy w t. 16, 30-32, 80, 113 i 115, 329, 337, 356, 398, 404, 486 i 491,
• błędne wiązanie ósemkowe w t. 35,
• pominięcie w t. 41 i w t. 449,
• f² zamiast es² w t. 73,
• brak obniżającego G na Ges w t. 75,
• błąd w ostatnim akordzie l.r. w t. 77,
• brak obniżającego g na ges w t. 92,
• brak podwyższającego as na a w t. 102,
• des² zamiast c² w t. 103,
• błędna chorągiewka ósemkowa w t. 243,
• błędna, dodatkowa nuta c² w t. 282 i 401,
• brak podwyższającego es¹ na e¹ w t. 313,
• zbyt późno rozpoczęty przenośnik oktawowy w t. 423,
• as² zamiast g² w t. 424,
• brak c¹ w akordzie na początku t. 491.

Liczne są także niedokładności w odtworzeniu akcentów (np. w t. 264, 278 i 280), łuków (np. w t. 29-32, 102, 146), widełek dynamicznych (np. w t. 65) czy np. w t. 370-376.